گیج فشار یک دستگاه مهم است که در صنایع مختلف برای اندازه گیری و نمایش فشار مایع یا گاز در یک سیستم استفاده می شود. از نظارت بر سیستم‌های هیدرولیک گرفته تا تنظیم فشار هوا در سیستم‌های HVAC، گیج‌های فشار نقش مهمی در حفظ ایمنی و کارآمدی ماشین‌ها و فرآیندها دارند. در این راهنمای جامع، عملکرد، انواع و کاربردهای فشار سنج را پوشش خواهیم داد.

گیج فشار یک دستگاه مکانیکی یا الکترونیکی است که برای اندازه گیری و نمایش فشار آب یا گاز در یک سیستم طراحی شده است. آنها معمولا یک سنسور فشار، یک صفحه نمایش یا نمایشگر و یک اشاره گر یا بازخوان دیجیتال دارند. یک سنسور فشار، فشار اعمال شده را به یک سیگنال مکانیکی یا الکتریکی تبدیل می کند، که به یک فشار خواندن بر روی نمایشگر گیج تبدیل می شود.

مدل های فشارسنج

1. لوله بوردون: رایج ترین نوع مانومتر، لوله بوردون از یک لوله منحنی توخالی تشکیل شده است که با اعمال فشار تغییر شکل می دهد. این تغییر شکل به گیج فشار یا شماره گیری منتقل می شود.

2. دیافراگم: گیج های دیافراگم از یک غشاء یا دیافراگم انعطاف پذیر استفاده می کنند که در پاسخ به تغییرات فشار تغییر شکل می دهد. انحراف دیافراگم اندازه‌گیری می‌شود و به عنوان فشار خون نشان داده می‌شود.

3. دم: گیج های فشار دم از ساختار آکاردئونی تاشو (دم) استفاده می کنند که با تغییر فشار منبسط یا منقبض می شود. حرکت دم به اندازه فشار روی فشارسنج تبدیل می شود.

4. دیجیتال: فشارسنج های دیجیتال از سنسورهای الکترونیکی برای اندازه گیری فشار استفاده می کنند که قرائت آن ها روی صفحه دیجیتال نمایش داده می شود. این حسگرها اندازه گیری های دقیقی را ارائه می دهند و ممکن است شامل ویژگی های اضافی مانند ثبت داده ها و قابلیت های ارتباطی باشند.

انواع فشار سنج

انواع و پیکربندی های مختلف فشارسنج برای کاربردها و محیط های مختلف وجود دارد. برخی از رایج ترین انواع فشار سنج عبارتند از:

1. فشارسنج آنالوگ: فشارسنج های مکانیکی سنتی با صفحه و اشاره گر برای نشان دادن بصری فشار. در اندازه های مختلف، محدوده فشار و گزینه های نصب موجود است.

2. فشارسنج دیجیتال: فشارسنج الکترونیکی با نمایشگر دیجیتال برای اندازه گیری دقیق و آسان فشار. مجهز به عملکردهایی مانند نگه داشتن پیک، ضبط حداقل/حداکثر و واحدهای فنی قابل انتخاب.

3. اختلاف فشار سنج: برای اندازه گیری اختلاف فشار بین دو نقطه در سیستم طراحی شده است. معمولاً در برنامه های HVAC، فیلتراسیون و کنترل جریان استفاده می شود.

4. گیج های خلاء: طراحی شده برای اندازه گیری فشار زیر فشار اتمسفر (خلاء). در کاربردهایی مانند پمپ های خلاء، بسته بندی وکیوم و تجهیزات آزمایشگاهی استفاده می شود.

5. گیج ترکیبی: عملکرد هر دو گیج خلاء و فشار سنج را ترکیب می کند و خوانش فشار مثبت و منفی را ارائه می دهد. به طور گسترده در سیستم های HVAC، تهویه مطبوع و تهویه یا محصولات زیمنس استفاده می شود. https://gilkhabar.ir/news/i/495690
 
کاربرد گیج فشار

1. فرآیندهای صنعتی: نظارت بر فشار در سیستم های هیدرولیک و پنوماتیک، کمپرسورها، بویلرها و مخازن فرآیند.

2. سیستم HVAC: با مدیریت گردش هوا در سیستم های گرمایش، تهویه و تهویه مطبوع، گردش هوا و گرما را تضمین می کند.

3. صنعت خودرو: نظارت بر فشار روغن، فشار سوخت و فشار تایر در وسایل نقلیه برای حفظ عملکرد و ایمنی بهینه.

4. آزمایشگاه و تحقیقات: اندازه گیری فشار در تحقیقات آزمایشگاهی، اتاق خلاء و تجهیزات تحلیلی.

5. هوا فضا و هوانوردی: فشار کابین، فشار سوخت و فشار روغن داخل هواپیما را برای اطمینان از عملیات ایمن و کارآمد کنترل کنید.

دماسنج چیست؟ https://gilkhabar.ir/news/i/495724

دماسنج ها ابزار مهمی هستند که در بسیاری از صنایع برای اندازه گیری و پایش سطوح دما در فرآیندها و سیستم های مختلف مورد استفاده قرار می گیرند. از ماشین آلات صنعتی گرفته تا لوازم خانگی، نمایشگر دما نقش مهمی در تضمین عملکرد، ایمنی و کارایی مطلوب دارد. در این راهنما، عملکردها، انواع و کاربردهای دماسنج ها را مورد بحث قرار خواهیم داد.

کار کنید

دماسنج ابزاری است که برای اندازه گیری و نمایش دمای یک شی یا مکان طراحی شده است. از یک سنسور دما، یک نمایشگر یا نشانگر و یک محفظه یا پروب تشکیل شده است. سنسور دما تغییرات دما را تشخیص می دهد و آنها را به یک نتیجه قابل خواندن تبدیل می کند که سپس روی متر نمایش داده می شود.

گیج‌های دما بر اساس مکانیسم‌های حسی مختلفی کار می‌کنند، از جمله:

1. نوار دو فلزی: رایج ترین نوع دماسنج، نوار دو فلزی، از دو نوع فلز با ضرایب انبساط حرارتی متفاوت تشکیل شده است. هنگامی که دما تغییر می کند، نوار دو فلزی خم می شود و باعث می شود اشاره گر یا صفحه کلید حرکت کند و دما را روی ترازو نشان دهد.

2. ترموکوپل: اندازه گیری ترموکوپل با استفاده از دو سیم فلزی مختلف که در یک سر به هم وصل شده اند (مفصل). هنگامی که ترموکوپل در معرض تغییرات دما قرار می گیرد، ولتاژی متناسب با اختلاف دما تولید می کند که اندازه گیری و به عنوان قرائت دما داده می شود.

3. آشکارساز دمای مقاومت (RTD): نشانگرهای دمای RTD از یک مقاومت حساس به دما ساخته شده از پلاتین، مس یا نیکل استفاده می کنند. با تغییر دما، مقاومت RTD به طور متناسب تغییر می کند و امکان اندازه گیری دقیق دما را فراهم می کند.

4. ترمیستور: سنسورهای دمای ترمیستور از یک ماده نیمه رسانا استفاده می کنند که با دما تغییر می کند. تغییر در مقاومت اندازه گیری می شود و به خواندن دما تبدیل می شود.

انواع دماسنج

دماسنج‌ها در انواع و پیکربندی‌های متنوعی موجود هستند که متناسب با کاربردها و محیط‌های مختلف باشد. انواع رایج دماسنج ها عبارتند از:

1. دماسنج آنالوگ: یک دماسنج مکانیکی سنتی با کلیک و نشانگر برای نمایش دما به صورت بصری. در اندازه های مختلف، محدوده دما و گزینه های نصب موجود است.

2. دماسنج دیجیتال: دماسنج الکترونیکی با نمایشگر دیجیتال دقیق و اندازه گیری آسان دما. آنها اغلب دارای ویژگی هایی مانند ذخیره سازی داده ها، آلارم ها و واحدهای قابل انتخاب هستند.

3. دماسنج های مادون قرمز: همچنین به عنوان دماسنج های مادون قرمز یا پیرومتر شناخته می شوند، این دماسنج ها با تشخیص تشعشعات مادون قرمز ساطع شده از جسم مورد اندازه گیری، دما را بدون تماس اندازه گیری می کنند. مناسب برای اندازه گیری دمای بدون تماس مکان ها یا اشیاء در فاصله.

4. پروب ترموکوپل: دستگاه اندازه گیری دما مجهز به سنسور ترموکوپل برای اندازه گیری دمای محیط های مختلف مانند مایعات، گازها یا جامدات.

5. کنترل کننده های دما: سیستم های یکپارچه ای که اندازه گیری دما را با قابلیت های کنترل ترکیب می کنند تا سطوح دمایی مطلوب را در فرآیندها یا تجهیزات حفظ کنند.

استفاده از دماسنج

1. فرآیند کسب و کار: نظارت بر دما در فرآیند تولید، مواد شیمیایی، کوره ها و ماشین آلات صنعتی برای اطمینان از کیفیت تولید و فرآیند خوب.

2. سیستم تهویه: کنترل دما در سیستم گرمایش، تهویه و تهویه مطبوع برای کنترل راحتی و بهره وری انرژی در ساختمان.

3. خودرو: دمای موتور، دمای مایع خنک کننده و دمای گاز خروجی را در وسایل نقلیه برای جلوگیری از گرمای بیش از حد و اطمینان از عملکرد بهینه کنترل می کند.

4. پردازش مواد غذایی: نظارت بر دما در طول پردازش، پخت و پز و نگهداری مواد غذایی برای اطمینان از ایمنی مواد غذایی و انطباق با کیفیت.

5. آزمایشگاه و تحقیقات: اندازه گیری دما در آزمایشات آزمایشگاهی، تحقیقات علمی و کاربردهای تجربی.

تفاوت فشار سنج و گیج دما

گیج های فشار و دما سنج هر دو ابزار مهمی هستند که در صنایع مختلف برای نظارت بر بخش های مختلف فرآیندها و سیستم ها استفاده می شوند. اگرچه آنها اهداف خاصی را دنبال می کنند، اما درک تفاوت بین این مترها در انتخاب تجهیزات مناسب برای کاربردهای خاص مهم است. بیایید گیج‌های فشار و دما را بر اساس عملکرد، تفاوت‌ها و کاربردشان با هم مقایسه کنیم.

1. عملکرد:

- فشار سنج: یک سیستم فشار سنج برای اندازه گیری و نمایش فشار یک مایع یا گاز طراحی شده است. نشان دهنده نیروی مایع یا گاز بر روی دیواره یک ظرف یا لوله است. در سیستم هایی که کنترل فشار حیاتی است، گیج های فشار برای اطمینان از عملکرد مناسب، ایمنی و کارایی ضروری هستند.

- نشانگر دما: از طرفی نشانگر دما برای اندازه گیری و نمایش دمای یک ماده یا محیط عمل می کند. خوانش هایی را ارائه می دهد که انرژی حرارتی موجود در ماده یا محیط را نشان می دهد. نشانگرهای دما برای نظارت بر تغییرات دما و اطمینان از شرایط بهینه برای فرآیندها و تجهیزات ضروری هستند.

2. پارامترهای اندازه گیری:

- گیج فشار: گیج های فشار، فشار را بر حسب واحدهایی مانند پوند بر اینچ مربع (psi)، میله ها یا پاسکال (Pa) اندازه گیری می کنند. آنها داده هایی را ارائه می دهند که نشان دهنده نیروی اعمال شده توسط سیال یا گاز در سیستم است.

- دماسنج: دماسنج دما را بر حسب واحدهایی مانند سلسیوس (درجه سانتی گراد) یا فارنهایت (درجه فارنهایت) یا کلوین (K) اندازه گیری می کند. قرائتی داده می شود که انرژی حرارتی موجود در ماده یا محیط را نشان می دهد.

3. مکانیسم اندازه گیری:

- گیج فشار: گیج های فشار از وسایل اندازه گیری مانند لوله های بوردون، دیافراگم یا دم برای تشخیص تغییرات فشار و تبدیل آنها به سیگنال های مکانیکی یا الکتریکی برای نمایش استفاده می کنند.

- نشانگر دما: نشانگرهای دما از مکانیسم های سنجشی مانند نوارهای دو فلزی، ترموکوپل ها، آشکارسازهای دمای مقاومتی (RTD) یا ترمیستورها برای تشخیص تغییرات دما و تبدیل آنها به خروجی قابل خواندن برای نمایش استفاده می کنند.

4. برنامه های کاربردی:

- کاربردهای فشارسنج: گیج های فشار معمولاً در صنایعی مانند تولید، نفت و گاز، پتروشیمی، خودروسازی، تهویه مطبوع و هوافضا استفاده می شوند. آنها در کاربردهای مختلفی مانند کنترل سیستم های هیدرولیک و پنوماتیک، کنترل فرآیند، مخازن تحت فشار، لوله کشی و کمپرسورها استفاده می شوند.

- کاربردهای اندازه گیری دما: اندازه گیری دما در صنایعی مانند فرآوری مواد غذایی، داروسازی، خودروسازی، HVAC، هوافضا و آزمایشگاه های تحقیقاتی کاربرد دارد. آنها برای نظارت بر دما در فرآیندهایی مانند سیستم های گرمایش و سرمایش، مدیریت حرارتی، نظارت بر محیط زیست و آزمایش مواد استفاده می شوند.

به طور خلاصه، اگرچه فشار سنج ها و دماسنج ها عملکردهای متفاوتی دارند، اما هر دو ابزار مهمی هستند که در صنایع مختلف برای نظارت و کنترل پارامترهای حیاتی مورد استفاده قرار می گیرند. درک تفاوت بین این اندازه‌گیری‌ها برای انتخاب ابزار مناسب برای یک کاربرد خاص و اطمینان از عملکرد ایمن و کارآمد سیستم‌ها و فرآیندها مهم است.

تصمیم

گیج های فشار ابزار مهمی هستند که برای اندازه گیری و پایش سطوح تنش در بسیاری از صنایع صنعتی، تجاری و علمی مورد استفاده قرار می گیرند. گیج های فشار با توانایی خود در ارائه خوانش دقیق فشار، نقش مهمی در تضمین ایمنی، کارایی و قابلیت اطمینان ماشین آلات و فرآیندها در صنایع مختلف دارند. درک عملکرد، انواع و کاربردهای فشار سنج برای انتخاب گیج مناسب برای نیازهای مختلف و اطمینان از عملکرد بهینه ضروری است.

فرآیند اندازه گیری دما، ابزارهای اساسی برای اندازه گیری و نظارت بر سطوح دما در سیستم ها و محیط های مختلف. به لطف داده های دمایی دقیق آنها، ایمنی را در کاربردهای مختلف فراهم می کنند. دماسنج ها نقش مهمی در حفظ کارایی و کیفیت دارند. عملکرد اندازه گیری دما؛ درک انواع و کاربردها برای انتخاب گیج مناسب برای موقعیت‌های اندازه‌گیری دما و اطمینان از عملکرد بهینه بسیار مهم است.

 اضطراب یک واکنش طبیعی به تنش‌ها و فشارهای زندگی است و ممکن است به نقطه‌ای برسد که تأثیر منفی بر کیفیت زندگی افراد داشته باشد. تشخیص زودهنگام به کمک افراد می‌آید تا به شناخت دقیق‌تری از خود دست پیدا کنند و درمان سریع‌تر و مؤثرتری داشته باشند. افرادی که با این اختلال مواجه هستند، ممکن است با مشکلات خواب، نگرانی‌های مداوم و تأثیرات منفی بر روی روابط اجتماعی مواجه شوند. این مطلب جنبه آموزشی و اطلاع رسانی دارد، در صورت مشکل به دکتر روانشناس و دکتر روانپزشک مراجعه کنید. از این رو درمان اضطراب بسیار مهم است. از طریق مشاوره روانشناسی یا روان‌پزشکی، افراد می‌توانند استراتژی‌ها و راهکارهای مؤثر مدیریت این اختلال را یاد بگیرند. همچنین، تغییر در سبک زندگی، ورزش و تمرینات ذهنی نیز می‌توانند بهبود وضعیت زندگی و سلامت روان افراد را تضمین کنند. به‌طور کلی، اهمیت تشخیص و درمان اضطراب در این است که به افراد کمک می‌کند تا زندگی باکیفیت‌تری را تجربه کرده و با مشکلات روانی خود، بهتر مقابله کنند.

اضطراب چیست؟

اختلال اضطراب یک شرایط روانی است که با تجربه‌های ناخوشایند و هیجانات مثبت و منفی شدید از نوع ترس، ناراحتی، نگرانی و استرس همراه است. این اختلال می‌تواند به‌صورت مداوم بر زندگی روزمره فرد تأثیرگذار باشد. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است از رویدادهای آینده ترسیده و به شدت نگران باشند، حتی اگر خطر واقعی و مشخصی وجود نداشته باشد. این اختلال شامل چندین نوع مختلف می‌شود، از جمله اختلال اضطراب عمومی، اختلال ترس اجتماعی، اختلال وسواسی-اجباری، اختلال پانیک و …. هرکدام از این اختلالات خصوصیات و علائم خود را دارند و تأثیرات مختلفی بر روی زندگی روزمره افراد می‌گذارند. تشخیص اختلال اضطراب توسط افراد متخصص در زمینه روانشناسی یا پزشکی انجام می‌شود و درمان آن ممکن است شامل مشاوره روانشناسی، درمان دارویی یا ترکیبی از این روش‌ها باشد. اهمیت تشخیص و درمان این اختلال در بهبود کیفیت زندگی افراد و مدیریت بهتر احساسات آن‌ها بسیار حائز اهمیت است، چرا که سطح بالای اضطراب می‌تواند بر تمرکز، خواب و انجام کارهای روزمره زندگی تأثیر عمیق و غیرقابل کنترلی بگذارد. اضطراب یکی از شایع‌ترین حالات هیجانی است و به‌عنوان یک زیرمجموعه از اختلالات روانی محسوب می‌شود. تجربه اندکی استرس و نگرانی در مواقع استرس‌زا به‌صورت طبیعی و معمولی برای همه افراد اتفاق می‌افتد؛ اما اگر این حالت هیجانی به‌صورت مداوم و ناسازگار با شرایط زندگی باشد، نشانه اختلال روانی است و باید درمان شود.

علت اضطراب چیست؟

علت اضطراب به‌صورت دقیق هنوز مشخص نشده است؛ اما تحقیقات نشان می‌دهد که برخی عوامل می‌توانند در بروز حالات هیجانی شدید تأثیرگذار باشند. علت این حالت هیجانی شدید یک مسئله پیچیده است و به عوامل مختلفی برمی‌گردد. این اختلال می‌تواند نتیجه ترکیبی از عوامل ژنتیک، محیطی، فردی و شخصیتی باشد که باهم تعامل دارند. در زیر به برخی از عوامل مهم می‌پردازیم:

• عوامل ژنتیک: وجود تاریخچه خانوادگی می‌تواند نشان‌دهنده نقش ژنتیک در انتقال این اختلال باشد. وجود سابقه در خانواده می‌تواند احتمال ابتلا به این اختلال را بیشتر کند.

• عوامل محیطی: رویدادها و شرایط محیطی می‌توانند نقش مهمی در ایجاد یا تشدید این حالت ایفا کنند. مثلاً تجربه رویدادهای استرس‌زا، فشارهای اجتماعی یا مشکلات اقتصادی می‌توانند عوامل محیطی باشند که اضطراب را افزایش دهند.
• عوامل شخصیتی و فردی: ویژگی‌های شخصیتی مانند نگرش‌ها، سبک زندگی و توانایی مدیریت استرس نیز می‌تواند در ایجاد یا مهار این اختلال تأثیرگذار باشد.
• ترکیب علائم فیزیولوژیکی: تغییرات در سطح مواد شیمیایی مغز، به‌ویژه نوروترانسمیترها، نقش مهمی در ایجاد استرس و نگرانی دارند.
• سابقه بیماری‌های روانی دیگر: افرادی که با بیماری‌های روانی دیگر مانند افسردگی یا اختلال وسواس فکری اجباری (OCD) مواجه بوده‌اند، بیشتر در خطر ابتلا به این حالت قرار دارند.
• حوادث تهدیدکننده زندگی: تجربه حوادث تهدیدکننده زندگی مانند حوادث خطرناک یا واقعه‌های تراژیک می‌تواند عامل بروز اضطراب باشد.
• بیماری‌های زمینه‌ای مانند تیروئید: برخی از بیماری‌های جسمی مانند مشکلات تیروئید می‌توانند اضطراب را تحریک کنند.
• موقعیت‌های خاص مانند بارداری و زایمان: تغییرات هورمونی در دوران بارداری و زایمان ممکن است در بروز و تشدید اضطراب مؤثر باشد.
• مصرف مواد مخدر، الکل و ترک یک‌باره آن‌ها: مصرف مواد مخدر یا الکل و ترک یک‌باره آن‌ها می‌تواند این حالت را تشدید کند.
• سوء‌استفاده‌های جسمی، فیزیکی، کلامی یا جنسی: تجربه سوءاستفاده و آسیب‌های جسمی یا روانی ممکن است عامل بروز این پدیده روانی باشد.
• تیپ شخصیتی خاص: افراد دارای تیپ شخصیتی خاص مانند کمال‌گرا، وابسته یا عزت‌نفس پایین ممکن است بیشتر از سایرین در خطر باشند.

تعداد زیادی از افراد ممکن است ترکیب مختلفی از این عوامل را تجربه کنند. مهم است که در تشخیص و درمان این حالت، به این تنوع عوامل توجه شود و به‌صورت شخصی‌سازی و تخصصی، راه‌حل‌های متناسبی با شرایط افراد مختلف، برای درمان انتخاب شود.

علائم اضطراب چیست

در حالت کلی می‌توان گفت که نشانه‌های افراد پس از ابتلا به این حالت هیجان شدید، کاملاً متفاوت است و به شرایط و خود شخص بستگی دارد. با ذکر این نکته که اصلی‌ترین و شایع‌ترین علامت حالت هیجانی شدید، عدم توانایی فرد در کنترل ترس و نگرانی است، به ذکر دسته‌های مختلف علائم اضطراب می‌پردازیم. علائم اضطراب می‌تواند به دسته‌های مختلفی تقسیم شود. در زیر علائم روانی و فیزیکی این اختلال دسته‌بندی شده‌اند: نشانه‌های روانی:

• دلهره: احساس عدم ثبات و ناآرامی ذهنی.
• سرگیجه: احساس چرخش سر یا ناپایداری و عدم تعادل.
• احساس ترس: ترس ناشی از مواجهه با موقعیت‌های ناخوشایند.
• تحریک‌پذیری: افزایش حساسیت به محیط اطراف و واکنش زیاد به محرک‌ها.
• عدم تمرکز کافی: دشواری در تمرکز، به‌خصوص تمرکز بر روی وظایف.
• احساس جدایی از دنیای اطراف: احساس عدم ارتباط با محیط و افراد اطراف.

نشانه‌های فیزیکی:

• بی‌قراری: احساس بی‌قراری و عدم آرامش.
• سبکی سر: احساس سبکی، سرزندگی و بی‌خیالی.
• حالت تهوع: احساس تهوع و ناخوشی در معده.
• تعریق شدید: افزایش تعریق به‌صورت ناگهانی.
• تکرر ادرار.
• وحشت‌زدگی: احساس وحشت و ترس بیش‌ازحد، حتی از چیزهایی که وجود ندارند و اتفاق نخواهند افتاد.
• مشکلات خواب: دشواری در خوابیدن، چرخه خواب ناسالم و ناکافی یا خواب ناآرام و غیرعمیق.
• بالا رفتن ضربان قلب: افزایش ضربان قلب به‌طور ملموس و بی‌دلیل.

• تنفس سریع و پی‌درپی، تنفس سریع و ناپایدار.
• پاهای لرزان و احساس سوزن سوزن شدن دست و پا: تکانه و لرزش در بدن، به‌ویژه دست و پاها.

این علائم ممکن است به‌صورت هم‌زمان یا جداگانه ظاهر شوند و بر اساس شدت و مدت زمان تجربه، نیاز به تشخیص و درمان حرفه‌ای دارند.

آیا منظور از اضطراب همان اختلالات اضطرابی است؟

حالات هیجانی شدید همیشه به معنای اختلالات اضطرابی نیست. این دو مفهوم متفاوت هستند؛ اما ممکن است با یکدیگر ارتباط داشته باشند. حالات هیجانی شدید ممکن است در واکنش به شرایط خاص مانند مواجهه با یک وضعیت ترسناک رخ دهد و از نظر علمی یک واکنش طبیعی به تنش‌ها باشد. از سوی دیگر، اختلالات اضطرابی به وضعیت‌هایی اشاره دارند که از حد معمول فراتر رفته و به‌عنوان یک اختلال روانی شناخته می‌شوند. افراد مبتلا به این اختلالات ترس‌ها و نگرانی‌های مداوم دارند که به‌شدت زندگی روزمره و کیفیت فعالیت‌های روزانه آن‌ها را متأثر می‌کند.

انواع اضطراب

انواع اختلالات اضطرابی می‌توانند شامل اختلال فراگیر، اختلال اجتماعی، اختلال هراس، آگورافوبیا، فوبیای خاص، اختلال وسواس فکری اجباری (OCD)، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و … باشند.

• اختلال پانیک (وحشت‌زدگی): حملات ناگهانی از وحشت و نگرانی، همراه با علائم فیزیکی مانند تپش قلب، تنگی نفس، عرق‌زدگی و لرزش. افراد مبتلا به این اختلال دوره‌های شدید ناگهانی ترس را تجربه می‌کنند و از موقعیت‌هایی که ممکن است حملات پانیک رخ دهد، اجتناب می‌کنند. درمان: درمان شناختی-رفتاری (CBT)، داروهای ضد اضطراب.
• آگورافوبی (بازارهراسی): ترس از مکان‌ها یا موقعیت‌های خاص که فرار از آن‌ها مشکل است. درمان: حساسیت‌زدایی، CBT.
• فوبی‌های خاص (ترس‌های مرضی): ترس ناهنجار از اشیاء یا موقعیت‌های خاص مثل حشرات، ارتفاعات یا خون. درمان: حساسیت‌زدایی، CBT.
• اختلال اضطراب اجتماعی: ترس از مواجهه با موقعیت‌های اجتماعی و ترس از نقد و رفتارهای دیگران. در این اختلال، افراد از ترس از خجالت یا طرد شدن از موقعیت‌های اجتماعی یا عملکردی اجتناب می‌کنند. درمان: CBT، مهارت‌های اجتماعی.
• اختلال وسواس فکری-عملی: افکار مکرر و ناخواسته همراه با عملکرد تکراری برای کاهش اضطراب. درمان: CBT، دارودرمانی.
• لالی انتخابی: ناتوانی در بیان افکار و نظرات خود به‌دلیل ترس از انتقاد، تمسخر، مخالفت یا نقد. درمان: CBT، مهارت‌های ارتباطی.
• اختلال اضطراب جدایی: ترس از جداشدن از افراد نزدیک. درمان: CBT، تکنیک‌های تقویت اعتمادبه‌نفس.
• اختلال اضطراب پس از سانحه: احساس ترس و ناراحتی پس از تجربه سانحه یا واقعه تراژیک. این اختلال زمانی رخ می‌دهد که احساس ترس پس از تجربه یک رویداد آسیب‌زا زندگی از بین نمی‌رود و شامل خاطرات ناراحت‌کننده، کابوس و مشکلات خواب است. درمان: CBT، درمان دارویی.
• اختلال اضطراب بیماری: اضطراب مرتبط با بیماری یا علائم جسمی. درمان: CBT، درمان شناختی-رفتاری، مدیریت استرس.
• اختلال اضطراب فراگیر: این اختلال با نگرانی بیش از حد در مورد مسائل روزمره مانند سلامتی، کار یا امور مالی همراه است. افراد ممکن است این نگرانی را به‌صورت غیرقابل کنترل و مزاحم برای زندگی روزمره خود تجربه کنند. درمان: CBT، درمان شناختی-رفتاری.
• اختلال وسواس فکری اجباری (OCD): افکار و تکانه‌های ناخواسته باعث ایجاد رفتارهای تکراری و روتین به‌عنوان راهی برای مقابله با اضطراب می‌شود.

تشخیص و مدیریت این اختلالات معمولاً به مشاوره روانشناسی نیاز دارد و فرد باید تحت نظارت پزشک متخصص قرار بگیرد.

تأثیرات اضطراب بر بدن

اضطراب تأثیرات قابل توجهی بر بدن افراد دارد و می‌تواند به‌عنوان یک واکنش طبیعی به تنش‌ها و فشارهای زندگی در نظر گرفته شود. این تأثیرات ممکن است به‌صورت فیزیکی و روانی ظاهر شوند. در زیر به برخی از تأثیرات این اختلال بر بدن اشاره می‌شود:

• تأثیرات فیزیولوژیک: این حالت می‌تواند منجر به تغییرات فیزیولوژیکی از جمله افزایش ضربان قلب، افزایش فشار خون، تغییرات در تنفس و افزایش ترشح آدرنالین در بدن شود. این تغییرات از فعال‌شدن سیستم استرس بدن خبر می‌دهند.
• تأثیرات عضلاتی: افراد ممکن است در شرایط استرسی به‌شدت عضلات خود را فشار دهند که می‌تواند به درد و سفتی عضلات منجر شود. این وضعیت درواقع واکنش فیزیکی بدن به استرس و تنش‌ها است.
• تأثیرات بر سیستم گوارشی: این حالت می‌تواند باعث تغییراتی در سیستم گوارشی از جمله مشکلات معده، رفلاکس معده، درد شکمی، اسهال یا یبوست شود. برخی از افراد ممکن است در شرایط استرس‌زا با کاهش یا افزایش اشتها روبرو شوند.
• تأثیرات روانی: افراد مبتلا به این اختلال ممکن است با مشکلات روانی از جمله مشکلات خواب، افکار منفی و اضطراب روانی روبرو شوند که می‌تواند بر عملکرد روانی و عاطفی تأثیر بگذارد.
• سیستم عصبی: اضطراب با ترشح هورمون استرس در بدن همراه است که منجر به فعال‌سازی سیستم عصبی اتونوم می‌شود. این فعال‌سازی ممکن است باعث افزایش ضربان قلب، تنفس سریع‌تر، تعریق شدید و سایر علائم فیزیولوژیکی شود.
• سیستم قلب و عروق: افراد مبتلا به این پدیده روانی اغلب تغییراتی در فشار خون، افزایش تپش قلب و درد در قفسه سینه تجربه می‌کنند. این تغییرات می‌توانند افراد را در معرض خطر بیماری‌های قلبی قرار دهند. از این رو، درمان این اختلال از اهمیت بسیار بالایی در زندگی حال و آینده افراد برخوردار است.
• سیستم ایمنی بدن: تحقیقات نشان داده‌اند که افراد مبتلا به این اختلال، سیستم ایمنی ضعیف‌تری دارند. این موضوع می‌تواند آن‌ها را در معرض درگیرشدن بیشتر با عفونت‌ها، التهابات و بیماری‌های مزمن قرار دهد. این افراد سریع‌تر از افراد سالم سرما می‌خورند، کندتر بهبود پیدا کرده و دوران ریکاوری و نقاهت طولانی را تجربه می‌کنند.

تشخیص و مدیریت اضطراب می‌تواند به بهبود علائم فیزیکی و روانی افراد کمک کند. کمک گرفتن از مشاوره روانشناسی یا قرار گرفتن تحت نظارت پزشک متخصص و طی کردن یک روند درمانی متناسب با شرایط بدنی و روانی فرد، می‌تواند گامی مؤثر در این راستا باشد.   بیشتر بخوانید:درمان خانگی برای استرس چیست؟

مدیریت استرس و اضطراب

استرس و نگرانی بخش طبیعی از زندگی انسان هستند؛ اما با مدیریت مناسب می‌توانیم تأثیرات منفی آن‌ها را کاهش دهیم. در زیر تعدادی از راهکارها و تکنیک‌های مؤثر برای مدیریت استرس و اضطراب آورده شده است:

• با این واقعیت کنار بیایید؛ کنترل همه امور در دست شما نیست! قبول کنید که برخی از مسائل خارج از دسترس و کنترل شما هستند. پذیرفتن این حقیقت به شما کمک می‌کند تا به‌راحتی با وضعیت‌های غیرقابل‌پیش‌بینی روبرو شوید.

• تکنیک‌های آرام‌سازی را فرا بگیرید: از تکنیک‌های آرام‌سازی مانند مدیتیشن، یوگا و گوش دادن به موسیقی آرام بهره ببرید. این تکنیک‌ها به شما کمک می‌کنند آرامش و تمرکز را به زندگی خود برگردانید.
• ورزش کنید: فعالیت‌های ورزشی مثل پیاده‌روی یا ورزش‌های هوازی می‌توانند به خارج کردن انرژی‌های منفی و افزایش سطح اندوفین در بدن کمک کنند.
• زمان خود را مدیریت کنید: برنامه‌ریزی منظم و مدیریت زمان می‌تواند احساس کنترل و امنیت را افزایش دهد و از احتمال ایجاد استرس بکاهد.
• از مکمل‌های دارویی استفاده کنید: در موارد لزوم، مشورت با پزشک و استفاده از مکمل‌های دارویی مفید خواهد بود.
• میزان کافئین مصرفی خود را کم کنید: مصرف کافئین را کاهش دهید تا اثرات محرک آن بر روی استرس کاهش یابد.
• در مورد نگرانی‌های خود بنویسید: نوشتن در مورد مسائلی که شما را نگران کرده، می‌تواند به شما کمک کند تا احساسات خود را درک کرده و مدیریت کنید.
• تنفس عمیق را به یاد نبرید: تمرین تنفس عمیق می‌تواند به شما کمک کند در هنگام استرس، آرامش خود را حفظ کرده و تمرکز خود را بهبود ببخشید.
• با درمانگر خود در ارتباط باشید: در صورت نیاز، با یک متخصص ارتباط برقرار کنید تا در مدیریت استرس و نگرانی‌ها به شما کمک کند.
• نه گفتن را تمرین کنید: بیاموزید که به‌درستی و در مواقع لازم، نه بگویید و حد و مرزهای خود را تعیین کنید. این کار می‌تواند بار زیادی را از روی شانه‌های شما برداشته و کیفیت زندگی‌تان را به‌طور ملموسی بالاتر ببرد.
• تغذیه سالم و خواب کافی را حفظ کنید: تغذیه مناسب و خواب کافی به بهبود فیزیکی و روحی کمک کرده و در مقابل استرس مقاومت بیشتری ایجاد می‌کند.
• با خانواده و دوستان در ارتباط باشید: ارتباطات اجتماعی قوی می‌تواند حمایت روحی لازم را برای شما فراهم کند. با خانواده و دوستان خود در ارتباط بوده و احساسات خود را به آن‌ها بگویید.
• زمانی را به تفریح و استراحت اختصاص دهید: وقتی زمانی برای استراحت دارید، از آن بهره ببرید. زیاد از حد درگیر کارها نشوید و زمانی را برای تفریح و لذت بردن از زندگی اختصاص دهید.
• برنامه‌ریزی و اولویت‌بندی را وارد زندگی خود کنید: با برنامه‌ریزی مؤثر و تعیین اولویت‌ها، احتمال بروز استرس از دست رفتن وقت و انرژی در مسائل غیرضروری کاهش می‌یابد.

آیا اضطراب را می‌توان درمان کرد؟

بله، این اختلال قابل درمان است و تعدادی از روش‌ها و تدابیر مختلف برای مدیریت و درمان آن وجود دارد. توصیه می‌شود که برای انتخاب نوع درمان، با یک متخصص سلامت روان مشورت کنید. درمان اضطراب می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• روان‌درمانی: درمان شناختی-رفتاری (CBT): این روش به تغییر الگوهای تفکر و رفتارهای منفی کمک می‌کند و مهارت‌های مدیریت استرس و هیجان را به افراد می‌آموزد.
• رفتاردرمانی مبتنی بر حساسیت‌زدایی: در این روش، حساسیت فرد به مواردی که استرس و نگرانی‌های وی را افزایش می‌دهند، با روش‌های کارآمد و اثبات‌شده، کاهش داده می‌شود.
• دارو درمانی: داروهای ضد اضطراب مثل بنزودیازپین‌ها (مانند زاناکس، لورازپام و دیازپام) می‌توانند در کاهش علائم استرس به افراد کمک کنند.
• تکنیک‌های آرامش: انجام فعالیت‌های آرامش‌بخش مانند مدیتیشن، تمرینات تنفسی، یوگا و پرداختن به کارهای مورد علاقه از جمله روش‌های مدیریت و درمان استرس است.
• تغییر سبک زندگی: توجه به عوامل مثبت سبک زندگی مانند خواب کافی، کاهش مصرف کافئین، انجام فعالیت بدنی منظم، رعایت رژیم غذای سالم و ترک سیگار و الکل نیز در مدیریت و درمان استرس به کمک افراد می‌آید.

• مشاوره خانواده: در برخی موارد، مشاوره خانواده ممکن است به بهبود روابط و کاهش فشارهای اجتماعی کمک کند.

هر فرد ممکن است پاسخ متفاوت و خاصی به یک یا ترکیبی از این روش‌ها داشته باشد. مهم است که هر روش درمانی با توجه به نیازها و شرایط شما و همچنین تحت نظر مستقیم یک پزشک متخصص تعیین شود.

راهکارهای درمان اضطراب

درمان این اختلالات به‌شدت به نوع و میزان علائم هر فرد وابسته است. در زیر توضیح مختصری از چند روش درمان اضطراب آورده شده است:

درمان قطعی اضطراب

• دارو درمانی: در صورتی که شدت استرس و علائم فرد بسیار بالا باشد، پزشک ممکن است استفاده از داروهای مهارکننده‌های بازجذب سروتونین انتخابی (SSRI) یا داروهای ضد اضطراب (بنزودیازپین‌ها) را در دستور کار قرار دهد. این داروها معمولاً به‌صورت موقت مصرف شده و تحت نظر پزشک تجویز می‌شوند.

درمان اضطراب عصبی

• درمان شناختی رفتاری: این روش به بررسی تأثیر افکار و رفتارهای فرد بر احساسات متمرکز است. با شناسایی و تغییر الگوهای رفتاری و فکری منفی، فرد می‌تواند قدرت روحی و روانی خود را در برابر استرس و این اختلال افزایش دهد.
• رفتار درمانی: در این روش، تغییر نگرش اولویت ندارد و به جای آن، استفاده از فعالیت‌هایی که لذت‌بخش و رضایت‌بخش هستند، در دستور کار پزشک و تیم درمان قرار می‌گیرد.
• مواجهه‌سازی و حساسیت‌زدایی سیستماتیک: در این روش، فرد به تدریج در معرض محرک‌های استرس‌آور قرار می‌گیرد تا با مدیریت احساسات ترس و اضطراب آشنا شود.

سخن پایانی

در این مقاله سعی کردیم شما را با مفهوم اختلال اضطراب، علائم و نشانه‌ها، علل بروز، روش‌های درمان مختلف و انواع این اختلال شنا کنیم. متوجه شدیم که بهتر است هر فرد بر اساس وضعیت و نیازهای خود، با متخصص روان‌پزشکی یا روان‌درمانگر مشورت کند تا برنامه درمانی مناسبی برای او تدوین شود. افراد با اختلالات اضطرابی ممکن است به‌طور مداوم نیاز به رصد و درمان داشته باشند. سؤالات متداول ۱. اختلال اضطراب به چه معنا است؟ اختلال اضطراب وضعیتی روانی است که همراه با تجربه نگرانی مداوم و شدید در مواجهه با شرایط و موقعیت‌های خاص ایجاد می‌شود. ۲. علائم و نشانه‌های اختلال اضطراب؟ علائم اختلال اضطراب شامل نگرانی مستمر، ترس شدید، عدم تمرکز، تپش قلب، اختلال در خواب (پرخوابی یا بی‌خوابی)، تنگی نفس، تنفس سریع، حالت تهوع، تنش عضلانی و… می‌شوند. ۳. راه‌های درمان اختلال اضطراب؟ راه‌های درمان اختلال اضطراب شامل مشاوره روانشناختی، مراجعه به روانپزشک و روانشناس و دارو درمانی است. ۴. آیا این اختلال قابل درمان است؟ بله، بیشتر انواع این اختلالات قابل درمان هستند. با تشخیص صحیح و درمان مناسب توسط فرد متخصص، می‌توان بهبودهای قابل توجهی را به‌دست آورد. ۵. اصلی‌ترین نشانه این پدیده روانی چیست؟ بی‌قراری، خستگی مفرط، عدم تمرکز کافی، تحریک‌پذیری، درد عضلانی، درد پا، مشکل در کنترل احساس نگرانی. ۶. این اختلال چه احساسی را به وجود می‌آورد؟ اغلب افراد احساس تنش، عصبانیت یا ناتوانی در حفظ آرامش را تجربه می‌کنند که ناشی از ترس شدید است. آن‌ها اغلب حس می‌کنند که سرعت جهان افزایش یافته یا محیط اطراف به‌شدت کُند و تنگ شده است. ۷. آیا این حالت ناشی از استرس است؟ افراد دارای استرس علائم فیزیکی و روانی مشابه با حالات هیجانی شدید تجربه می‌کنند؛ اما اضطراب می‌تواند یک نگرانی بیش‌ازحد حتی در غیاب عامل استرس‌زا باشد که از بین نمی‌رود.

مترونیدازول (به انگلیسی: Metronidazole) که تحت نام تجاری فلاجیل (به انگلیسی: Flagyl) و دیگر نام‌ها به‌فروش می‌رسد، یک داروی آنتی‌بیوتیک برای باکتری‌های بی‌هوازی و یک ضد انگل است. این دارو توسط پزشکان بیشتر برای درمان عفونت‌های باکتریایی در قسمت‌های متفاوت بدن تجویز می‌شود. قرص مترونیدازول به‌تنهایی یا در کنار سایر آنتی‌بیوتیک‌ها برای درمان بیماری التهابی لگن، التهاب درون‌شامه قلب و واژینوز باکتریال مورد استفاده قرار می‌گیرد. این قرص در دوزهای 250، 400 و 500 نیز استفاده می‌شود. یکی دیگر از مصارف شایع مترونیدازول برای درمان عفونت‌های ادراری واژن است که معمولا در یک دوره 10 روزه مصرف می‌شود. قرص مترونیدازول با افزایش همه‌گیر شدن کرونا بیشتر مورد استفاده قرار گرفت که در ادامه به تاثیر آن بر روی کرونا اشاره خواهیم کرد.

قرص مترونیدازول برای درمان چه بیماری‌هایی استفاده می‌شود؟

Metronidazole یک داروی آنتی بیوتیک است که از آن برای درمان عفونت‌های باکتریایی واژن، معده، کبد، پوست، مفاصل، مغز و نخاع، ریه‌ها، قلب یا جریان خون توسط پزشکان مورد تجویز قرار می‌گیرد. توجه داشته باشید که مصرف این دارو بدون نسخه پزشک مجاز نمی‌باشد. در لیست زیر به انواع بیماری‌هایی که توسط این دارو درمان می‌شود اشاره شده است:

• ژیاردیازیس (عفونت روده‌ای)
• آمیبیازیس (نوعی عفونت انگلی)
• عفونت‌های دندانپزشکی (آبسه، جراحی، عصب کشی)
• عفونت هلیکوباکتر پیلوری (نوعی عفونت معده)
• عفونت‌های پوستی
• عفونت‌های مفصل
• عفونت‌های لگن
• التهاب واژن، عفونت ادراری و عفونت ناحیه تناسلی
• عفونت‌های ناشی از رابطه جنسی و مقاربت

اَشکال دارویی مترونیدازول

مترونیدازول در شکل و دوزهای مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد که در زیر به آنها اشاره خواهد شد:

• قرص: مترونیدازول 250 میلی گرم
• قرص واژینال: قرص مترونیدازول واژینال 500 میلی گرم
• شیاف واژینال: شیاف مترونیدازول واژینال 500 میلی گرم
• سوسپانسیون خوراکی: مترونیدازول 125 میلی گرم / 5 میلی لیتر
• آمپول جهت تزریق وریدی: مترونیدازول 500 میلی گرم / 100 میلی لیتر
• ژل موضعی: مترونیدازول 0.75
• ژل واژینال: ژل مترونیدازول واژینال 0.75

عوارض قرص مترونیدازول

مصرف قرص Metronidazole به‌مانند سایر داروها می‌تواند همراه با عوارض جانبی باشد که در ادامه به آنها اشاره خواهیم کرد. توجه داشته باشید که اگر این علائم را برای طولانی مدت داشته باشید، می‌بایست مصرف این دارو را قطع کنید و سریعا به پزشک خود مراجعه کنید.   بیشتر بخوانید:شربت دیفن هیدرامین، موارد مصرف و بهترین نحوه مصرف

• سرگیجه
• سردرد
• ناراحتی معده
• حالت تهوع و استفراغ
• از دست دادن اشتها
• اسهال
• یبوست
• گلودرد
• خارش
• متورم شدن زبان

طریقه مصرف قرص مترونیدازول برای عفونت واژن

توجه داشته باشید که مصرف این دارو بدون نسخه پزشک مجاز نمی‌باشد و به همین علت به جهت درمان عفونت واژن بهتر است به بهترین دکتر عفونی و یا بهترین متخصص زنان تهران مراجعه داشته باشید. برای درمان عفونت واژن در خانم‌ها بهتر است از قرص و یا شیاف واژینال و همچنین ژل واژینال مترونیدازول مورد استفاده قرار بگیرد. مقدار قرص و یا شیاف واژینال توسط پزشک مشخص می‌شود و استفاده بیش از 10 روز در سال توصیه نمی‌شود. بعد از مصرف این دارو بهتر است به صورت دراز کش باشید و تا زمان بهبودی با همسر خود رابطه جنسی برقرار نکنید.

قرص مترونیدازول برای اسهال

در برخی موارد قرص مترونیدازول برای درمان اسهال و مشکلات روده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. توجه داشته باشید که این دارو برای درمان قطعی اسهال نیست. اسهال می‌تواند علل متفاوتی داشته باشد، پس لطفا خودسرانه و بدون تجویز پزشک این دارو را مصرف نکنید.

آیا قرص مترونیدازول، کرونا و سرماخوردگی را درمان می‌کند؟

قرص مترونیدازول، یک آنتی بیوتیک موثر برای مبارزه با باکتری‌های مختلف و عفونت‌های ناشی از زخم، جراحی، کرونا و … است. توجه داشته باشید که این دارو هیچ تاثیری بر روی ویروس‌های سرماخوردگی، آنفولانزا و کرونا ندارد و تنها می‌تواند در درمان عفونت‌های ناشی از ویروس‌ها مورد استفاده قرار بگیرد.

موارد منع مصرف مترونیدازول

افرادی که حساسیت مفرط به مترونیدازول دارند و همچنین مصرف آن در سه ماهه اول بارداری اکیدا ممنوع است. خانم‌های باردار و شیرده تنها با تجویز پزشک مجاز به مصرف هستند. در صورتیکه شما به بیماری‌های کبد و کلیه، کم‌خونی و یا مشکلاتی از جمله اختلال عصبی، اختلال ریتم قلب هستید، قبل از مصرف حتما با پزشک خود مشورت کنید.

نارسایی قلبی (CHF) بیماری است که میلیون‌ها نفر در سراسر جهان به آن مبتلا هستند. این عارضه زمانی رخ می‌دهد که قلب نتواند خون را به‌طور موثر و کاملا به بیرون پمپاژ کند. پمپاژ‌نشدن کامل خون، علائم و مشکلات زیادی را ایجاد می‌کند که می‌تواند بر زندگی روزمره تاثیر بگذارد. این مطلب جنبه آموزشی و اطلاع رسانی دارد، در صورت مشکل به دکتر قلب و عروق مراجعه کنید. در صورت درمان‌نشدن، نارسایی قلبی می‌تواند سبب مرگ شود. در این مقاله، مفهوم نارسایی قلبی، تشخیص، علائم و روش‌های درمانی آن را بررسی می‌کنیم.

نارسایی قلب چیست؟

همان‌طور که در مقدمه به آن اشاره شد، نارسایی قلبی بیماری است که در آن قلب قادر به پمپاژ موثر خون نیست. کافی نبودن خون خارج‌شده از قلب سبب می‌شود که اکسیژن و غذای کافی به بافت‌ها و اندام‌های مختلف بدن نرسد. قلب یک اندام عضلانی است که مانند یک پمپ عمل می‌کند و هنگامی که ضعیف می‌شود، نمی‌تواند عملیات پمپاژ خود را درست انجام دهد و خون کافی را با شدتی بیرون دهد که به همه قسمت‌ها برسد. نارسایی قلبی زمانی ایجاد می‌شود که ماهیچه قلب در اثر بیماری‌هایی مانند مشکلات عروق کرونر، فشار خون بالا یا آسیب ناشی از حمله قلبی، ضعیف شود. وقتی که قلب ضعیف می‌شود، برای پمپاژ موثر و کافی تلاش بیشتری می‌کند و بنابراین، بیشتر خسته می‌شود. از طرف دیگر، برای جبران، بدن مکانیسم‌های خاص دیگری را فعال می‌کند. برای مثال هورمون‌هایی را ترشح می‌کند که می‌توانند ضربان قلب را سریع‌تر کرده و مایعات را در بدن زیاد کنند. درست است که این مکانیزم‌ها در کوتاه‌مدت موثر هستند، اما در طول زمان سبب مشکل می‌شوند. به‌عنوان مثال، افزایش احتباس مایعات در بدن می‌تواند منجر به جمع‌شدن آب در ریه‌ها و سایر قسمت‌های بدن شود و علائمی مانند تنگی نفس و تورم ایجاد کند. علاوه.بر این قلب هم ممکن است بزرگ شود یا شکل آن تغییر کند؛ زیرا برای پمپاژ خون، بسیار تلاش می‌کند و این مقدار تلاش با ساختار آن سازگار نیست.

انواع نارسایی قلب

نارسایی قلبی را به‌شیوه‌های مختلفی تقسیم‌بندی می‌کنند. یکی از انواع تقسیم‌بندی، نارسایی سیستولیک قلب (Systolic Heart Failure) و نارسایی قلبی دیاستولیک (Diastolic Heart Failure) است. این طبقه‌بندی بر‌اساس مرحله‌ای از چرخه عملکرد قلبی است که در آن عملکرد پمپاژ قلب دچار مشکل می‌شود. بیایید این دو نوع نارسایی را با هم بررسی کنیم.

نارسایی سیستولیک قلب

در نارسایی سیستولیک قلب، توانایی قلب برای انقباض و پمپاژ موثر خون دچار مشکل می‌شود. در این مشکل، بطن چپ (یعنی قسمت پایینی و چپ قلب) که محفظه اصلی پمپاژ قلب محسوب می‌گردد، ضعیف شده و در نتیجه نمی‌تواند با هر انقباض، مقدار کافی خون را بیرون بفرستد و به قسمت‌های مختلف بدن برساند. دلیل نارسایی سیستولیک قلب مشکلاتی است که به خود عضله آسیب وارد می‌کند، مانند بیماری عروق کرونر قلب، حملات قلبی یا کاردیومیوپاتی متسع (dilated cardiomyopathy.).

2 نارسایی قلبی دیاستولیک

نارسایی دیاستولیک قلب زمانی رخ می‌دهد که عضله قلب سفت می‌شود و بطن چپ که در قسمت قبلی درباره آن صحبت کردیم، نمی‌تواند در مرحله استراحت چرخه قلبی (دیاستول) به اندازه کافی با خون پر شود. وقتی قلب به‌اندازه کافی با خون پر نمی‌شود، پس خون کافی برای پمپاژ در اختیار ندارد و خون‌رسانی، مجددا کاهش می‌یابد. علت این مشکل، بیماری‌هایی مانند فشار خون بالا، کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک (hypertrophic cardiomyopathy)، یا کاردیومیوپاتی محدود‌کننده (restrictive cardiomyo) است که همگی سبب می‌شوند که قلب از خون پر نشود. توجه به این نکته ضروری است که نارسایی قلبی یک بیماری پیچیده است و در بسیاری از موارد، بیماران، ترکیبی از نارسایی سیستولیک و دیاستولیک را دارند. علاوه‌بر این، نارسایی قلبی را می‌توان بر اساس قسمتی از قلب که دچار آسیب شده است به دو دسته زیر تقسیم کرد.

نارسایی قلبی سمت چپ

در این حالت، سمت چپ قلب که خون را به همه قسمت‌های بدن غیر از ریه می‌رساند، قادر به پمپاژ موثر خون نیست. بنابراین، خون در قسمت چپ جمع می‌شود و جای کافی برای خونی که از ریه‌ها وارد قلب می‌شوند وجود ندارد. در این شرایط، خون دوباره به ریه‌ها برمی‌گردد و سبب می‌شود ریه‌ها به اصطلاح «آب بیاورند»

نارسایی قلبی سمت راست

در این مشکل سمت راست قلب، که وظیفه آن رساندن خون به ریه‌ها است، نمی‌تواند خون را به‌طور کافی و موثر به ریه‌ها پمپاژ کند. در نتیجه خون در سمت راست قلب جمع می‌شود. از آن‌جا که خونی که از سراسر بدن به قلب برمی‌گردد، به‌سمت راست وارد می‌شود، تجمع خون اضافی که نتوانسته است به قلب راه یابد، سبب می‌شود که جا برای خونی که وارد این قسمت می‌شود تنگ گردد. در نتیجه خون به داخل رگ‌ها پس زده و وارد بافت‌ها می‌شود. در این شرایط مایعات در قسمت‌های مختلف بدن مخصوصا شکم و پاها تجمع پیدا می‌کند. دلیل تجمع مایعات هم این است که مایعات موجود در رگ‌های خونی که پر از خون هستند، به تدریج از دیواره رگ‌ها خارج شده و در بافت‌ها جمع می‌شوند. علاوه‌بر تقسیم‌بندی‌های بالا، نارسایی قلبی را بسته به مدت زمان و چگونگی شروع علائم، می‌توان دو دسته حاد و مزمن هم تقسیم کرد. در نوع حاد، علائم به یک‌باره شروع می‌شود، اما در نوع مزمن، علائم به‌آهستگی شروع می‌شود و به‌تدریج پیش می‌رود.

علائم نارسایی قلبی

علائم و نشانه‌های نارسایی قلبی می‌توانند بسیار متعدد باشند. اما نشانه‌های معمول به‌شرح زیر هستند:

• تنگی نفس
• ارتوپنه (تنگی نفس در حالت دراز کشیده)
• تنگی نفس شبانه
• کاهش تحمل ورزش، بی‌حالی، خستگی
• سرفه‌های شبانه
• خس‌خس سینه
• تورم مچ پا
• بی‌اشتهایی
• کاشکسی و تحلیل عضلانی
• ضربان سریع قلب
• افزایش فشار ورید ژوگولار
• تهوع یا خس‌خس سینه
• ادم (تورم پاها، دست‌ها و… در اثر تجمع مایعات)
• هپاتومگالی (بزرگ‌شدن کبد)
• آسیت (تجمع مایع در شکم)

ما در این‌جا، علت برخی از علائمی که در قسمت بالا نام بردیم را توضیح می‌دهیم. تنگی نفس به‌دنبال فعالیت، یک علامت تکرار‌شونده و واضح در نارسایی قلبی است، این علامت در همه افراد رایج است، اما در بیمارانی که مشکلات ریوی دارند بیشتر است. بنابراین، علامت تنگی نفس برای تشخیص این عارضه بسیار مهم است، اما پزشک علامت‌های دیگری را نیز بررسی می‌کند. «ارتوپنه» یک علامت خاص‌تر است؛ یک اصطلاح پزشکی برای توصیف تنگی نفسی که هنگام دراز کشیدن رخ می‌دهد. افرادی که علامت ارتوپنه را دارند، اغلب مجبورند خود را روی بالش بیندازند یا صاف بنشینند تا راحت‌تر نفس بکشند. تنگی نفس شبانه حمله‌ای، یک علامت دیگر است که به‌صورت تنگی نفس ناگهانی موقع خواب رخ می‌دهد. علت آن هم افزایش فشار پرشدن بطن چپ (به دلیل توزیع مجدد مایع شبانه و افزایش بازجذب کلیوی) است. درد قفسه سینه شبانه، نیز ممکن است علامت نارسایی قلبی باشد . خستگی و بی‌حالی در نارسایی مزمن قلبی تا حدی به مشکلات عضله اسکلتی که به دلیل آزادسازی زودرس لاکتات، اختلال در جریان خون عضلانی مربوط می‌شود. به‌عبارت دیگر، وقتی خون به عضلات نمی‌رسد، مواد مضری از جمله لاکتات که در اثر فعالیت در عضله جمع می‌شوند، نمی‌توانند از آن خارج شوند. در این شرایط فرد احساس خستگی می‌کند. نرسیدن خون کافی به عضله هم این مشکل را تشدید می‌کند. کاهش جریان خون مغزی هم ممکن است گاهی به خواب‌آلودگی و گیجی منجر شود.

علائم نارسایی قلبی در زنان

علائم معمول نارسایی قلبی در زنان و مردان شبیه است. اما این بیماری در زنان نگران‌کننده‌تر از مردان است.دلیل آن هم این است که علائم زنان می‌تواند گاهی متفاوت باشد. مردان بیشتر به درد قفسه سینه کلاسیک مبتلا می‌شوند. اما زنان بیشتر احتمال دارد که تظاهرات غیرمعمول داشته باشند برای مثال علائمی مانند تنگی نفس، حالت تهوع و خستگی در زنان بیشتر است. این علائم متفاوت می‌تواند منجر به تشخیص نادرست در زنان یا تشخیص اشتباه شود. در بسیاری از موارد، بیماری قلبی زنان به‌عنوان مشکلات گوارشی یا اضطراب طبقه‌بندی می‌شود. زنان همچنین، اغلب به دلیل انکار، شرم یا خجالت علائم خود را نادیده می‌گیرند و همه این‌ها سبب می‌شود که خطرات برای آن‌ها بیشتر شود. ما در این‌جا علائمی که در زنان بیشتر از مردان دیده می‌شود، آورده‌ایم:

• خستگی: زنان مبتلا به نارسایی قلبی ممکن است دچار خستگی غیرعادی یا کاهش سطح انرژی شوند.
• تنگی نفس: سختی تنفس به‌خصوص در حین فعالیت بدنی یا در حالت دراز‌کشیدن در زنان بیشتر از مردان است.
• ناراحتی قفسه سینه: درد یا ناراحتی قفسه سینه ممکن است در زنان متفاوت از مردان ظاهر شود. زنان ممکن است آن را بیشتر به‌عنوان یک احساس درد تیز یا سوزش توصیف کنند.
• اختلالات خواب: مشکل در خواب یا بیدار‌شدن مکرر در طول شب به دلیل تنگی نفس یا علائم دیگر در زنان بیشتر است.
• تورم: احتباس مایعات ناشی از عدم گردش مناسب خون، منجر به تورم، به‌ویژه در مچ پاها می‌شود.

• کاهش تحمل ورزش: زنان مبتلا به نارسایی قلبی، نمی‌توانند به خوبی فعالیت کنند.
• علائم گوارشی: علائمی مانند حالت تهوع، ناراحتی شکمی یا احساس پری ممکن است در زنان بیشتر دیده شود.
• آشفتگی ذهنی: اختلال در عملکرد شناختی، سردرگمی، یا مشکل در تمرکز، در زنان بیشتر است
• تپش قلب: آگاهی از ضربان قلب سریع یا نامنظم را تپش قلب می‌گویند. زنان بیشتر از مردان این حالت را گزارش می‌کنند.

علت نارسایی قلبی

ما در این‌جا علت نارسایی قلبی را به دو دسته علل نارسایی قلبی راست و چپ تقسیم‌بندی کرده‌ایم.

علت نارسایی قلبی سمت چپ

علت این نوع نارسایی قلبی موارد زیر است:

• بیماری عروق کرونر: این مشکل زمانی رخ می‌دهد که در آن رگ‌های خونی که به ماهیچه قلب، خون می‌رسانند باریک یا مسدود می‌شوند و جریان خون به قلب کاهش می‌یابد. کاهش جریان خون می‌تواند منجر به آسیب یا ضعیف‌شدن عضله قلب شود (کاردیومیوپاتی ایسکمیک)، توانایی بطن چپ برای پمپاژ موثر را مختل کرده و در نتیجه سبب نارسایی قلب چپ شود.

• حمله قلبی: حمله قلبی زمانی رخ می‌دهد که جریان خون به بخشی از عضله قلب نرسید و باعث آسیب به آن ناحیه می‌شود. بخش آسیب‌دیده عضله قلب به‌درستی عمل نکرده و بر ظرفیت پمپاژ بطن چپ تأثیر می‌گذارد.

• فشار خون بالا: فشار خون بالا ، فشار بیشتری به قلب وارد می‌کند و باعث می‌شود که برای پمپاژ خون در سراسر بدن سخت‌تر کار کند. با گذشت زمان، افزایش حجم کار قلب می‌تواند منجر به هیپرتروفی (ضخیم‌شدن) بطن چپ شود. این مشکل در نهایت منجر به اختلال در پر‌شدن بطن چپ شده و به نارسایی قلبی کمک می‌کند.

• بیماری دریچه‌ای قلب: عملکرد نادرست دریچه‌های قلب (به‌عنوان مثال، تنگی آئورت یا نارسایی میترال) می‌تواند بر جریان خون در حفره‌های قلب تأثیر بگذارد. برای مثال وقتی دریچه میترال مشکل دارد، خون از دهلیز به بطن برمی‌گردد و نمی‌تواند به‌خوبی قلب را ترک کند. جمع‌شدن خون در قلب چپ، به‌تدریج آن را ضعیف کرده و نارسا می‌کند.

• ریتم غیر‌طبیعی قلب: ریتم نامنظم قلب، مانند فیبریلاسیون دهلیزی، می‌تواند هماهنگی طبیعی انقباضات قلب را مختل کند و منجر به پمپاژ ناکارآمد خون شود و نارسایی قلبی ایجاد کند.

• بیماری‌هایی مانند آمیلوئید و سارکوئید: بیماری‌هایی که باعث رسوب غیرطبیعی یا التهاب در عضله قلب می‌شوند (مانند آمیلوئید و سارکوئید) می‌توانند در عملکرد طبیعی آن اختلال ایجاد کنند. این بیماری‌ها منجر به سفتی یا آسیب عضله قلب می‌شوند و بر توانایی بطن چپ برای انقباض و استراحت مناسب تأثیر می‌گذارند.

علت نارسایی قلبی سمت راست

بیشتر نارسایی‌های سمت راست قلب به‌دلیل نارسایی قلبی سمت چپ رخ می‌دهد. در این شرایط تمام قلب به‌تدریج ضعیف می‌شود. اما گاهی اوقات نارسایی قلبی سمت راست می‌تواند ناشی از موارد زیر باشد:

• فشار خون بالا در ریه‌ها: پرفشاری خون ریوی به‌افزایش فشار خون در شریان‌های ریوی گفته می‌شود که رگ‌های خونی هستند که خون را از قلب به ریه‌ها می‌برند. بطن راست خون را به ریه‌ها پمپاژ می‌کند تا اکسیژن‌رسانی شود، و اگر فشار در شریان‌های ریوی به‌طور مداوم بالا باشد، بطن راست برای غلبه بر این مقاومت، باید سخت‌تر کار کند. با گذشت زمان، این افزایش حجم کار می‌تواند منجر به هیپرتروفی بطن راست (ضخیم‌شدن دیواره بطن راست) و در نهایت نارسایی قلب راست شود.

• آمبولی ریه: آمبولی ریه زمانی رخ می‌دهد که یک لخته خون به ریه‌ها می‌رود و یک یا چند شریان ریوی را مسدود می‌کند. افزایش ناگهانی مقاومت ناشی از لخته می‌تواند بطن راست را تحت فشار قرار دهد، زیرا بطن تلاش می‌کند خون را از طریق شریان‌های ریوی مسدود‌شده پمپ کند. این مشکل در موارد شدید می‌تواند منجر به نارسایی حاد قلب راست شود.

• بیماری‌های ریوی مانند بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD): بیماری‌هایی مانند COPD که با برونشیت مزمن یا آمفیزم مشخص می‌شود، می‌تواند منجر به انسداد جریان هوا و آسیب به بافت ریه شود. COPD می‌تواند باعث افزایش فشار شریان ریوی به دلیل عواملی مانند هیپوکسی (سطح پایین اکسیژن) و افزایش مقاومت در ریه‌ها شود. بطن راست باید در برابر این فشار بالا خون را پمپاژ کند، که در نهایت می‌تواند منجر به نارسایی قلب راست شود.

عوامل خطر نارسایی قلب

بسیاری از عوامل می‌توانند خطر نارسایی قلبی را افزایش دهند. برخی از آن‌ها قابل‌کنترل هستند (مانند سبک زندگی)، اما بسیاری از ریسک ‌فاکتورها از کنترل خارج می‌باشند (مانند سن، نژاد یا قومیت). اگر بیش از یکی از موارد زیر وجود داشته باشد، خطر نارسایی قلبی افزایش می‌یابد.

• افزایش سن: افزایش سن می‌تواند قلب را ضعیف و سفت کند. افراد بالای 65 سال بیشتر در معرض خطر نارسایی قلبی هستند. افراد مسن نیز بیشتر احتمال دارد به سایر بیماری‌های مرتبط با نارسایی قلبی مبتلا شوند.
• سابقه خانوادگی: سابقه خانوادگی نارسایی قلبی خطر این بیماری را بیشتر می‌کند. ژنتیک نیز ممکن است نقش داشته باشد. برخی تغییرات یا جهش‌ها در ژن‌ها می‌تواند بافت قلب را ضعیف‌تر یا انعطاف‌پذیرتر کرده و احتمال ابتلا به این عارضه را بیشتر کند.
• عادات بد: سبک زندگی ناسالم، مانند رژیم غذایی ناسالم، سیگارکشیدن، مصرف کوکائین یا سایر مواد مخدر، مصرف زیاد الکل و عدم فعالیت بدنی، خطر نارسایی قلبی را افزایش می‌دهد.
• بیماری‌ها: بیماری‌های قلبی یا عروقی، بیماری‌های جدی ریوی یا عفونت‌هایی مانند HIV یا SARS-CoV-2 خطر ابتلا را افزایش می‌دهند. این افزایش خطر همچنین، برای مشکلات سلامتی مزمن مانند چاقی، فشار خون بالا، دیابت، آپنه خواب، بیماری مزمن کلیوی، کم‌خونی، بیماری تیروئید یا اضافه بار آهن نیز صادق است.
• درمان‌های سرطان: درمان‌های سرطان مانند پرتودرمانی و شیمی‌درمانی می‌تواند به قلب آسیب برساند و خطر ابتلا به نارسایی قلبی را نیز افزایش دهد. فیبریلاسیون دهلیزی، یک نوع رایج از ریتم نامنظم قلب نیز می‌تواند باعث این مشکل شود.
• نژاد: سیاه‌پوستان و افراد آفریقایی‌آمریکایی‌ بیشتر از سایر نژادها به نارسایی قلبی مبتلا می‌شوند. مشکل آن‌ها جدی‌تر است و این بیماری را در سنین پایین‌تر تجربه می‌کنند.
• جنس: نارسایی قلبی در مردان و زنان شایع است؛ اگرچه مردان اغلب در سنین پایین‌تر از زنان دچار نارسایی قلبی می‌شوند. زنان معمولاً نارسایی قلبی با کسر جهشی حفظ‌شده (HFpEF) دارند، یعنی نوعی از نارسایی قلبی که قلب با خون کافی پر نمی‌شود. مردان بیشتر احتمال دارد نارسایی قلبی با کاهش کسر جهشی (HFrEF)، [DEF] داشته باشند. زنان اغلب علائم بدتری نسبت به مردان دارند.

عوارض نارسایی قلب

نارسایی قلبی، علاوه‌بر این‌که خودش مشکل‌ساز است، می‌تواند مشکلات بعدی را ایجاد کرده و وضعیت فرد را به‌تدریج وخیم‌تر کند. برخی از این عوارض به‌شرح زیر هستند:

آریتمی (ضربان قلب نامنظم)

نارسایی قلبی می‌تواند سیستم الکتریکی قلب را مختل کرده و منجر به ریتم غیر‌طبیعی قلب یا آریتمی شود. این مشکل می‌تواند ناشی از ضعف توانایی قلب برای حفظ ضربان منظم باشد.

ایست قلبی (Cardiac Arrest)

نارسایی شدید قلبی می‌تواند خطر ایست قلبی و ازدست‌دادن ناگهانی عملکرد قلب را افزایش دهد. اگر توانایی پمپاژ قلب به‌شدت کاهش یابد، ممکن است قلب بایستد.

تاکی کاردی (افزایش ضربان قلب)

قلب ممکن است به‌کاهش بازده پمپاژ، با ضربان سریع‌تر (تاکی کاردی) پاسخ دهد تا کاهش برون ده قلبی را جبران کرده و خون کافی به قسمت‌های مختلف بدن برساند.

کم‌خونی (Anemia)

نارسایی قلبی می‌تواند با اختلال در تولید گلبول‌های قرمز خون در مغز استخوان به کم‌خونی کمک کند. اکسیژن‌رسانی ناکافی به بافت‌ها می‌تواند ناشی از نارسایی قلبی و کم‌خونی باشد.

تنگی نفس (Dyspnea)

تنگی نفس یکی از علائم شایع نارسایی قلبی است و به دلیل تجمع مایع در ریه‌ها رخ می‌دهد و تنفس را دشوار می‌کند. این تجمع مایع نتیجه ناتوانی قلب در پمپاژ موثر خون است.

آسیب کبدی (Liver Damage)

احتقان و تجمع در سیستم گردش خون ناشی از نارسایی قلبی می‌تواند منجر به احتقان و آسیب کبد شود. کبد ممکن است بزرگ شده و در انجام وظایف خود کم‌تر موثر باشد.

ارتوپنه (Orthopnea)

همان‌طور که گفتیم، نارسایی قلبی می‌تواند سبب مشکل در تنفس در حالت دراز کشیده شود. این عارضه به‌علت احتباس مایع در ریه‌ها است. در این شرایط بیمار هنگام نشستن یا ایستادن راحت‌تر نفس می‌کشند.

آمبولی ریه (Pulmonary Embolism)

راکد‌شدن جریان خون در سیاهرگ‌ها به دلیل نارسایی قلبی، خطر لخته‌شدن خون را افزایش می‌دهد. اگر یک لخته به ریه‌ها برود، می‌تواند باعث آمبولی ریه شود که یک مشکل بالقوه تهدید‌کننده زندگی است.   بیشتر بخوانید:۱۰ علت ورم پای راست که باید بدانید

آنژین (Angina)

خون‌رسانی ناکافی به عضله قلب به‌ دلیل نارسایی قلبی می‌تواند منجر به آنژین صدری، درد قفسه سینه یا ناراحتی ناشی از کاهش اکسیژن‌رسانی به قلب شود.

آسیت (جمع شدن مایعات در شکم)

نارسایی قلبی می‌تواند منجر به احتباس مایعات در سراسر بدن از جمله شکم شود که آسیت نام دارد.

خستگی (Fatigue)

کاهش برون‌ده قلبی و اکسیژن‌رسانی ناکافی به بافت‌ها می‌تواند به خستگی در افراد مبتلا به نارسایی قلبی کمک کند.

اختلال در عملکرد کلیه (Impaired Kidney Function)

کلیه‌ها برای فیلترکردن مواد زائد از بدن به جریان خون کافی متکی هستند. در نارسایی قلبی، کاهش جریان خون می‌تواند منجر به اختلال در عملکرد کلیه شود که به‌عنوان سندرم کاردیورینال (cardiorenal syndrome) شناخته می‌شود.

ضربان قلب نامنظم (Irregular Heartbeat)

در نتیجه اختلال در سیستم الکتریکی در قلب، ضربان قلب نامنظم یا آریتمی ممکن است رخ دهد.

مشکلات ریوی (Lung Problems)

تجمع مایع در ریه‌ها (ادم ریوی) یکی از عوارض شایع نارسایی قلبی است که منجر به‌علائم تنفسی و افزایش حساسیت به عفونت‌های ریوی می‌شود. توجه به این نکته ضروری است که عوارض ذکر‌شده می‌توانند از نظر شدت متفاوت باشند و ممکن است برای مدیریت موثر به مداخلات پزشکی خاصی نیاز داشته باشند. مدیریت عوارض نارسایی قلبی اغلب شامل ترکیبی از داروها، اصلاح شیوه زندگی و در برخی موارد مداخلات جراحی است.

نارسایی قلبی چگونه تشخیص داده می‌شود؟

نارسایی قلبی با ترکیبی از روش‌های زیر تشخیص داده می‌شود:

• تاریخچه و معاینه فیزیکی
• تست‌های آزمایشگاهی
• رادیوگرافی قفسه سینه
• الکتروکاردیوگرافی

تاریخچه و معاینه فیزیکی

بیماران مبتلا به نارسایی قلبی هنگام ورزش دچار تنگی نفس، خستگی، ضعف عمومی و احتباس مایعات، همراه با تورم محیطی یا شکمی و احتمالاً ارتوپنه می‌شوند. تقریباً همه بیماران مبتلا به نارسایی قلبی در هنگام فعالیت تنگی نفس دارند. وجود صدای سوم قلب (گالوپ پرشدن بطن) نشانه افزایش فشار انتهای دیاستولیک بطن چپ و کاهش LVEF است. وجود اتساع ورید ژوگولار، ریفلاکس کبدی، رایل‌های ریوی و ادم محیطی حفره‌ای نیز نشان‌دهنده اضافه بار حجمی است و احتمال تشخیص نارسایی قلبی را افزایش می‌دهد.

تست‌های آزمایشگاهی

سطوح BNP و pro-BNP N ترمینال (قطعه N ترمینال غیرفعال پیش‌ساز BNP) را می‌توان برای ارزیابی بیماران مبتلا به تنگی نفس از نظر ابتلا به نارسایی قلبی استفاده کرد. BNP توسط دهلیزها و بطن‌ها در پاسخ به کشش یا افزایش کشش دیواره، ترشح می‌شود. سطوح BNP 25 پیش‌بینی‌کننده قوی مرگ‌و‌میر در دو تا سه ماه است؛ به‌ویژه زمانی که سطح BNP بیشتر از 200 pg در میلی‌لیتر باشد.

رادیوگرافی قفسه سینه

رادیوگرافی قفسه سینه باید در ابتدا برای ارزیابی نارسایی قلبی انجام شود زیرا می‌تواند علل ریوی تنگی نفس (مانند پنومونی، پنوموتوراکس، توده) را رد کند. احتقان ورید ریوی و ادم بینابینی در رادیوگرافی قفسه سینه در بیمار مبتلا به تنگی نفس، تشخیص نارسایی قلبی را محتمل‌تر می‌کند.

الکتروکاردیوگرافی

الکتروکاردیوگرافی (ECG) برای شناسایی علل دیگر در بیماران مشکوک به نارسایی قلبی مفید است. تغییراتی مانند بلوک شاخه چپ، هیپرتروفی بطن چپ، انفارکتوس حاد یا قلبی میوکارد، یا فیبریلاسیون دهلیزی را می‌توان با این روش شناسایی کرد. همچنین، ممکن است نیاز به بررسی بیشتر با اکوکاردیوگرافی، تست استرس یا مشاوره قلب و عروق باشد. مجموعی از عوامل فوق به متخصص قلب و عروق کمک می‌کند که نارسایی قلبی و شدت آن را در بیمار تشخیص دهد.

طول عمر بیماران نارسایی قلبی

عوامل زیادی می‌تواند بر امید به زندگی افراد مبتلا به نارسایی احتقانی قلب تأثیر بگذارد، مانند سن، مرحله بیماری و قدرت عملکرد قلب آن‌ها. CHF یک بیماری مزمن و پیشرونده است که بر توانایی قلب برای پمپاژ خون در سراسر بدن تأثیر می‌گذارد. به‌طور کلی، طبق یک بررسی سیستماتیک و متاآنالیز معتبر در سال 2019، بیش از نیمی از افراد مبتلا به CHF به مدت 5 سال پس از تشخیص زنده می‌مانند. حدود 35 درصد به مدت 10 سال زنده می‌مانند. بسیاری از مشکلاتی که قلب را تضعیف می‌کند می‌تواند در پیشروی این بیماری و طول عمر افراد مبتلا نقش داشته باشد. برخی از این عوامل به شرح زیر هستند:

• حمله قلبی
• بیماری عروق کرونر قلب
• بیماری قلبی مادرزادی
• بیماری دریچه قلب
• فشار خون بالا
• التهاب یا آسیب به عضله قلب
• مصرف مواد مخدر، از جمله داروهای تجویزی و تفریحی

یک مطالعه مروری دیگر که در سال 2017 منتشر شد، طول افراد مبتلا به CHF را با افراد معمول که به کلینیک سرپایی مراجعه می‌کردند بررسی کرد. نتایج بقای افراد مبتلا به بیماری احتقانی قلب به‌شرح زیر است:

• 80-90٪ پس از یک سال، در مقایسه با 97٪ در جمعیت عمومی
• 50 تا 60 درصد در سال پنجم، در مقایسه با 85 درصد در جمعیت عمومی
• 27 درصد تا سال 10، در مقایسه با 75 درصد در جمعیت عمومی

پیشگیری از نارسایی قلب

همه علل نارسایی قلبی قابل پیشگیری نیستند، اما برخی از آن‌ها را می‌توان کنترل کرد. بهترین راه برای پیشگیری از نارسایی قلبی، پیشگیری از بیماری عروق کرونر قلب و حمله قلبی است. برای بهبود سلامت و کاهش خطر بیماری قلبی، اقدامات زیر بسیار موثر هستند:

• ترک سیگار
• رژیم غذایی سالم
• مدیریت کلسترول و فشار خون
• فعالیت بدنی منظم
• حفظ وزن سالم
• کاهش استرس
• حفظ سلامت روانی

برای درمان نارسایی قلب به کدام دکتر مراجعه کنیم؟

تنها پزشکی که صلاحیت لازم برای درمان نارسایی قلب را دارد، متخصص قلب و عروق یا همان کاردیولويیست (cardiologist) است. اگر احتمال می‌دهید که به این عارضه مبتلا هستید، حتما لازم است تحت نظر متخصص قلب باشید.

آیا نارسایی قلبی درمان می‌شود؟

هیچ درمانی برای معکوس‌کردن یا درمان نارسایی قلبی وجود ندارد، اما برخی از درمان‌ها به افراد مبتلا کمک می‌کنند تا پیشرفت بیماری را تعویق انداخته و عمر طولانی‌تری کنند. برخی از درمان‌هایی که به این منظور در نظر گرفته می‌شوند، شامل موارد زیر هستند.

تغییر سبک زندگی

حفظ یک سبک زندگی سالم برای کمک به مدیریت نارسایی قلبی بسیار مهم است. سبک زندگی سالم شامل موارد زیر است

• مدیریت تعادل مایعات: میزان مایعات مصرفی باید کنترل شود و در صورت تجویز پزشک از داروهای ادرارآور استفاده گردد. بیمار نباید بیش از 2 نوشیدنی حاوی کافئین در روز بنوشد.
• محدودکردن مصرف نمک: نمک باعث می‌شود بدن مایعات را حفظ کند، بنابراین لازم است غذاهای بیمار کم‌نمک بوده و نمک اضافی روی غذا پاشیده نشود.
• ترک سیگار: دود سیگار به دیواره شریان‌ها آسیب می‌زند و میزان اکسیژن خون را کاهش می‌دهد.
• محدود‌کردن مصرف الکل: الکل می‌تواند به قلب آسیب برساند. اگر نارسایی قلبی ناشی از الکل باشد، نوشیدن باید به‌طور کامل متوقف گردد.

داروها

داروهایی که در این عارضه تجویز می‌‌شوند، پیشرفت بیماری را تعویق انداخته و احتمال بستری‌شدن در بیمارستان را کاهش می‌دهد. این داروها شامل موارد زیر هستند.

• داروهایی برای کاهش فشار خون و کاهش فشار بر قلب، مانند مهارکننده‌های ACE و مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II (ARBs)
• بلوکرهای بتا که به قلب کمک می‌کنند تا آهسته‌تر و قوی‌تر خون را پمپاژ کند.
• آنتاگونیست‌های آلدوسترون برای کمک به کنترل فشار خون
• دیورتیک‌ها برای کمک به کاهش تجمع مایعات که منجر به تورم در بدن می‌شود.
• در صورت داشتن آنژین صدری، داروهای مربوط به این عارضه نیز تجویز می‌شود.

سایر درمان‌ها

در برخی موارد، ممکن است لازم باشد برخی از دستگاه‌های خاص با استفاده از جراحی در سینه بیمار کار گذاشته شوند تا عملکرد قلب را بهبود دهند. همچنین، ممکن است برخی از انواع جراحی لازم باشد.

• دفیبریلاتور قلبی قابل کاشت (ICD): an implantable cardioverter defibrillator جعبه کوچکی است که ریتم‌های غیرطبیعی قلب را شناسایی و تصحیح می‌کند.
• ضربان‌ساز: pacemaker دستگاه کوچکی که قلب را به صورت الکتریکی تحریک می‌کند تا ریتم منظم خود را حفظ کند.
• جراحی بای پس (جراحی بای پس عروق کرونر): این جراحی، با تعویض عروق کهنه قلب، جریان خون را به قلب بهبود می‌بخشد.
• پیوند قلب: برای برخی از افراد مبتلا به نارسایی شدید قلبی، تنها گزینه، ممکن است پیوند قلب باشد. پس از پیوند قلب، باید بیمار از داروهای ضد رد‌شدن پیوند به‌شکل مادام‌العمر استفاده کرده و سبک زندگی سالمی داشته باشد.

عوامل موثر بر بقا

برخی از عواملی که ممکن است بر میزان بقای فرد تأثیر بگذارد عبارتند از سن، جنس، تحمل ورزش و سایر بیماری‌ها. ما در این‌جا این عوامل را بررسی می‌کنیم.

سن

نارسایی قلبی معمولاً افراد مسن (میانسال و مسن) را دچار می‌کند. یک کارآزمایی بالینی نرخ بستری‌شدن در بیمارستان را برای گروه‌های سنی مختلف مبتلا به نارسایی قلب، از سن 20 سالگی تا 65 سالگی و بالاتر بررسی کرد. این مطالعه نشان داد که میزان مرگ و میر برای بیماران در گروه سنی 20 تا 44 کمتر است.

جنس

زنان مبتلا به CHF زمانی طولانی‌تری از مردان عمر می‌کنند، البته اگر علت نارسایی قلبی آن‌ها ایسکمی نباشد. در واقع، زنان مبتلا به این نوع نارسایی قلبی شانس بیشتری برای زنده‌ماندن نسبت به مردان دارند. سایر مسائل بهداشتی که بر بقای زنان مبتلا به نارسایی قلبی، به‌ویژه پس از یائسگی تأثیر می‌گذارد، عبارتند از:

• فشار خون بالا
• شرایط دریچه قلب
• دیابت
• بیماری عروق کرونر

تحمل ورزش

تحمل کم ورزش یک علامت کلیدی در CHF است که با کیفیت پایین زندگی و افزایش میزان مرگ و میر همراه است. عدم تحمل ورزش به این معنی است که مقدار اکسیژن، کاهش‌ یافته و محدود است و به‌همین دلیل فرد نمی‌تواند یک تمرین شدید را تحمل کند. همچنین، به این معنی است که بیمار توانایی محدودی برای انجام هر‌گونه فعالیت بدنی دارد. عوامل دیگری مانند کم‌خونی، چاقی و هرگونه اختلال عضلانی یا استخوانی نیز در تحمل کلی ورزش نقش دارند. نرخ بقای سه ساله برای افراد مبتلا به CHF که تحمل ورزش آن‌ها کاهش یافته است 64٪ است. در مقابل 97٪ کسانی که تحمل ورزش معمولی دارند، سه سال زنده می‌مانند.

دیابت

دیابت نوع 2 عاملی است که خطر مرگ و میر را در افراد مبتلا به CHF افزایش می‌دهد. تحقیقات نشان داده است که احتمال ابتلا به CHF در افراد مبتلا به دیابت، دو تا چهار برابر بیشتر از افراد بدون دیابت است. 47 درصد از افراد مبتلا به نارسایی قلبی نیز دیابت دارند و بسیاری از افراد مبتلا به CHF مبتلا به دیابت هستند که شناسایی نشده و تشخیص داده نشده است.

بستری‌شدن در بیمارستان

نارسایی قلبی که نیاز به بستری‌شدن در بیمارستان دارد با نتایج ضعیف همراه است. افرادی که چندین‌بار در بیمارستان بستری شده‌اند، اغلب دارای سایر مشکلات پزشکی جدی هستند و در معرض خطر بیشتری برای مرگ هستند، به ویژه مرگ ناشی از علل قلبی عروقی.

کسر خروجی (Ejection Fraction)

کسر خروجی درصد خونی را که در هر بار انقباض قلب توسط بطن چپ پمپاژ می‌شود را اندازه گیری می‌کند. کیفیت این عملکرد برای طبقه‌بندی انواع مختلف نارسایی قلبی استفاده می‌شود. نرخ کسر جهشی 40٪ یا کم‌تر ممکن است نشان‌دهنده نارسایی قلبی یا کاردیومیوپاتی باشد.

آیا نارسایی قلبی خطرناک است؟

بله، نارسایی قلبی یک مشکل پزشکی جدی و بالقوه تهدید‌کننده زندگی است. دلایلی که سبب می‌شود این عارضه خطرناک باشد، به‌شرح زیر هستند:

1. کاهش گردش خون: نارسایی قلبی توانایی قلب برای پمپاژ موثر خون را به‌خطر می‌اندازد. این مشکل می‌تواند منجر به کاهش گردش خون در اندام‌ها و بافت‌های حیاتی شده و بر عملکرد آن‌ها تأثیر بگذارد. در این شرایط اندام‌های حیاتی آسیب دیده و منجر به مرگ بیمار می‌شود.
2. علائم و کیفیت زندگی: نارسایی قلبی با علائمی مانند تنگی نفس، خستگی، تورم و عدم تحمل ورزش همراه است. این علائم می‌تواند به‌طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی و فعالیت‌های روزانه فرد تأثیر بگذارد.
3. عوارض: نارسایی قلبی می‌تواند منجر به عوارض مختلفی از جمله آریتمی، ادم ریوی (جمع‌شدن مایع در ریه‌ها)، اختلال عملکرد کلیه و احتقان کبد شود. این عوارض می‌توانند شدت بیماری را تشدید کنند و خود سبب مرگ شود.
4. افزایش خطر بستری‌شدن در بیمارستان: افراد مبتلا به نارسایی قلبی به دلیل تشدید علائم، عفونت یا سایر عوارض در معرض خطر بستری‌شدن در بیمارستان هستند. بستری‌شدن در بیمارستان می‌تواند با افزایش عوارض و مرگ و میر همراه باشد.
5. خطر مرگ و میر: نارسایی قلبی با افزایش خطر مرگ و میر مرتبط است. شدت نارسایی قلبی و وجود برخی عوامل خطر، مانند سن بالاتر، بیماری‌های همراه، و درمان تاخیری یا ناکافی، می‌تواند در افزایش خطر مرگ نقش داشته باشد.

آیا نارسایی قلبی باعث مرگ می‌شود؟

بله، نارسایی قلبی می‌تواند منجر به مرگ شود؛ به خصوص اگر به‌طور موثر مدیریت نشود یا اگر عوارض شدید گردد. نارسایی قلبی خود یک بیماری جدی است، اما خطر مرگ و میر تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله علت زمینه‌ای مشکل، درجه اختلال عملکرد قلب و وجود سایر مشکلات پزشکی و اثربخشی درمان است. در این‌جا برخی از عواملی که احتمال مرگ در افراد مبتلا به نارسایی قلبی را بیشتر می‌کند، آورده شده است:

1. عوارض: عوارضی مانند آریتمی، ادم ریوی، اختلال عملکرد کلیه، احتقان کبد و تشکیل لخته خون می‌توانند سبب مرگ شوند.
2. کاهش برون‌ده قلبی: ناتوانی قلب در پمپاژ موثر خون می‌تواند منجر به‌کاهش گردش خون به اندام‌های حیاتی، آسیب و مرگ شود.
3. شدت نارسایی قلبی: شدت نارسایی قلبی بر اساس طبقه‌بندی انجمن قلب نیویورک (NYHA) مشخص می‌شود و از کلاس I (خفیف) تا کلاس IV (شدید) متغیر است. افرادی که در مراحل پیشرفته‌تری از نارسایی قلبی قرار دارند در معرض خطر بیشتری برای مرگ و میر هستند.

سخن آخر

نارسایی قلبی یک مشکل پزشکی پیچیده و جدی است که نیاز به توجه و مدیریت دقیق دارد. اگرچه این عارضه چالش‌های زیادی را برای زندگی بیمار ایجاد می‌کند، اما پیشرفت‌های علم پزشکی مداخلات موثری را برای کسانی که با این شرایط زندگی می‌کنند، ارائه می‌دهد. تشخیص به موقع و درمان مناسب می‌تواند به‌طور قابل توجهی نتایج را بهبود بخشد و کیفیت زندگی را افزایش دهد. کنترل نارسایی قلبی نیاز به یک رویکرد جامع مراقبت‌های بهداشتی دارد؛ رویکردی که نه تنها جنبه‌های فیزیکی این بیماری را در نظر می‌گیرد، بلکه تأثیر عاطفی و اجتماعی آن را نیز در نظر می‌گیرد. با ایجاد یک محیط حمایتی و مشارکتی، می‌توان به بیمار کمک کرد که مدت طولانی‌تری زنده بماند.

بازنویسی متن محتوا برای ایجاد تغییرات در متن اصلی انجام می شود. تکنیک های بازنویسی محتوا به نویسنده کمک می کند تا بازنویسی هوشمندانه را کامل کند.

بازنویسی محتوا چیست؟

کپی رایتینگ با ویرایش و ترجمه بسیار متفاوت است. در بازنویسی متن فارسی نیازی به ایجاد محتوا از صفر تا صد نیست. نویسنده در بازنویسی محتوای متن از دانش و مهارت نویسنده دیگری استفاده می کند و برای بازنویسی مطالب از او کمک می گیرد. فرآیند تولید محتوا برای بازنویسی کاملاً متفاوت است. در بازنویسی محتوا، محتوای اصلی متن تغییر نمی کند، اما محتوا از نظر ساختار و محتوا کمی تغییر می کند. در ظاهر، بازنویسی یک فرآیند ساده و آسان است، اما در واقعیت، بازنویسی کمی دشوار است.

شرح رونویسی، ترکیب و ترجمه

• تعریف ترجمه محتوای متنی

ترجمه محتوای متن، متن اصلی را بدون تغییر و به زبان دوم ترجمه می‌کند. در حین ترجمه، مترجم حق تغییر در متن اصلی را ندارد. گاهی اوقات مترجم به دلیل نداشتن اطلاعات تخصصی کافی متن را تغییر می دهد و بار محتوایی متن را در جهت اشتباه هدایت می کند.

• شرح بازنویسی محتوای متن

بازنویسی متن محتوا به این معنی است که نویسنده از متن نوشته شده توسط نویسنده دیگری استفاده می کند. ساختار و محتوای متن اصلی تغییر می کند، اما به گونه ای که نوشته اصلی نویسنده متن دست نخورده باقی می ماند و روح اصلی متن حفظ می شود. اگرچه رونویسی محتوا کمی دست و پا گیر است، اما فرآیندی سریع و آسان است. برای رونویسی صحیح مطالب، نویسنده باید اصول اساسی را رعایت کند.

• توضیحات نویسنده از محتوای متن

نوشتن محتوای متنی دشوارتر از ترجمه و بازنویسی است. نویسنده باید موضوع را مطالعه کند و از خلاقیت و دانش خود برای خلق محتوای ارزشمند و منحصر به فرد استفاده کند. سئو و بهینه سازی سایت باید در هنگام نوشتن، ترجمه و بازنویسی متن مورد توجه قرار گیرد.

مطالعه مزایا و معایب بازنویسی

• بررسی فواید بازنویسی متون فارسی

1- اپلیکیشن های مختلف در حوزه های مختلف آنلاین (به ویژه رسانه های اجتماعی)

2- تولید و نگارش سریعتر

3- برای پیوند دادن مطالب استفاده می شود

4- ویرایش آسان و سریع متن بازنویسی شده

5- روش های متنوع برای بازنویسی مطالب

• بررسی ایرادات رونویسی متن فارسی

1. بیزاری مخاطب از محتوای رونویسی شده

۲- محتوای متن نوشته شده توسط گوگل را بشناسید

3- کاهش قدرت سئو و بهینه سازی وب سایت

4- پایین آوردن اعتبار وب سایت از نظر گوگل

5- مجموعه سخت و دشوار متن اول برای بازنویسی

چه نوع محتوای نوشتاری بهتر است؟

اگر می خواهید بهترین نوع مقاله را بشناسید باید بگویم بهترین محتوا محتوای نوشتاری است. در دیجیتال مارکتینگ، محتوای غیررسمی که اطلاعات جدیدی را به مخاطب اضافه می کند بسیار مهم است. بله شما آن را درست خواندید! محتوای مهمی که چیز جدیدی به مخاطب اضافه می کند، منحصر به فرد و متفاوت است. محتوای کپی شده برای گوگل ارزشی ندارد و بی ارزش است. محتوا باید تجارت را ارتقا دهد و فروش و رشد کسب و کار را افزایش دهد.

برنامه های رونویسی هوشمند

1- ورودی وبلاگ:

یکی از کاربردهای مقاله نویسی محتوایی در زمینه پست های وبلاگی است. سئو و پست های وبلاگ دو بخش جدایی ناپذیر هستند. از آنجایی که همه محتوا باید سئو باشد، سئو بدون محتوای پست های وبلاگ بی معنی است. با در نظر گرفتن سئو، امکان تهیه پست های وبلاگ بازنویسی شده وجود دارد.

2- متن محصول:

فروشگاه های آنلاین یا فروشگاه های آنلاین برای ایجاد اعتماد و جذب مشتری، محتوای متنی برای محصولات خود تهیه می کنند. یکی از کاربردهای بازنویسی هوشمند دقیقاً در ایجاد محتوای متنی برای فروشگاه های آنلاین است. قیمت بازنویسی محتوا برای فروشگاه های اینترنتی و فروشگاه های اینترنتی مناسب است. ناگفته نماند که بازنویسی مطالب (به دلیل امکان کپی) آسیبی به سئو وب سایت های فروشگاه اینترنتی وارد نمی کند.

3- لینک بیلدینگ:

بازنویسی هوشمند کمک زیادی به ایجاد پیوند می کند. به جای پیوند چند لایه و متحمل شدن هزینه های بالا، می توان با بازنویسی اسکریپت، فرآیند پیوند را با هزینه کم انجام داد.

4- محتوای گزارش تبلیغات:

یکی از موارد مهم برای بهینه سازی سئوی خارج از سایت یک وب سایت تهیه گزارش تبلیغاتی است. سئوی خارجی بدون رپورتاژ آگهی امکان پذیر نیست. از اصول بازنویسی هوشمند در رپورتاژ تبلیغات استفاده می شود. ناگفته نماند که یکی از اصول اساسی بازنویسی هوشمند، پرهیز از تکراری شدن است. رپورتاژ آگهی در وب سایت های دیگر منتشر می شود، بنابراین رعایت قوانین سئو بسیار مهم است.

5- ارسال در اینستاگرام:

یکی از پربازده ترین انواع محصولات ایجاد پست های مجدد برای پست های اینستاگرام است. در نوشتن پست برای اینستاگرام و تولید محتوا برای پست های اینستاگرام باید اصولی رعایت شود. حتی اگر هنگام تولید محتوا در اینستاگرام نیازی به رعایت مسائل سئو ندارید، باز هم باید اصول اینستاگرام را رعایت کنید.

متن آهنگ احمد سلو گل مریم منی فقط اومدی که دلمو ببری

امشب چقد هواتو کردم ای کاش بودی صدات میکردم

فقط نگات میکردم چقد نگات میکردم

خنده هات یه کاری کردن قلبم گرفت غماتو گردن

چه اشتباهی کردم چه اشتباهی کردم

کمتر از گل صدات نکردم میرفتی من نگات میکردم

هرکاری خواستی کردم دیگه چیکار میکردم

با بد و خوب تو تا میکردم

به هر دری زدی سریع وا میکردم

خب اشتباه میکردم چه اشتباهی کردم

آروم آروم آروم آروم اومدی تو قلبم
دوست دارم دارم دوست هنوز مثل قبلا
بارون بارید بارید بارون از تو چشام نم نم
واسه تو میچینم هنوز عشقم گل مریم

گل مریم منی فقط اومدی که دلمو ببری

خود قلبمی همین که تو باشی میشه قافیه بی دلیل

گل مریم دلم چی میشه بدونی تو قابلم

همه کسمی بی تو کجا برمMusicdel | موزیکدل

شبا نیستی عکساتو میبینمو ذوق میکنم

یهو جای خالیتو میبینمو بغض میکنم

هنوزم تا اسمت که میاد من هول میکنم

توی خاطره هامون هی خودمو گم میکنم

یه نفس بریدم که فقط تحمل میکنم

همه آدمای دورمو دارم خل میکنم

هرکی میگه دوست دارم بهش پشت میکنم

کاری کردی به هرکی عاشقمه ظلم میکنم

باور کرد دل دیوونه دیدی به عشق تو عادت کرد

همون چشای قشنگ تو قلبمو غارت کرد

الهی کور بشه هرکی به عشقم حسادت کرد

آروم آروم آروم آروم اومدی تو قلبم
دوست دارم دارم دوست هنوز مثل قبلا
بارون بارید بارید بارون از تو چشام نم نم
واسه تو میچینم هنوز عشقم گل مریم

 https://musicdel.ir/single-tracks/285276/

موسیقی در ذات خود بیانگر احساسات و افکار گوناگون انسانی است. هزاران سال است که قبایل و ساکنان کشورهای مختلف توانسته اند جنبه های مختلف موسیقی را کشف کنند و به شیوه خود آن را پرورش دهند، تاریخ تلخ و شیرین مردمان خود و آنچه به آنها نزدیک بوده است در قالب این تحویل ناب. the art of listening در ادامه این مطلب از سایت موزیک باران تفاوت موسیقی اصیل ایرانی و موسیقی غربی را از وبلاگ آموزشگاه موسیقی الهام بخوانید.

موسیقی اصیل ایرانی

موسیقی سنتی ایرانی که به موسیقی سنتی ایرانی نیز معروف است و موسیقی دستگاهی اعم از سازها و آوازها و سرودها از سالهای قبل از میلاد مسیح تا به امروز دوشادوش هم در گفتار مردم ایران جریان داشته و چه شیرین است ساده و قابل درک است، امروز در دسترس است.

بیشتر آسیای مرکزی؛ افغانستان؛ پاکستان؛ آذربایجان؛ ارمنستان؛ ترکیه و یونان بر این موسیقی تأثیرگذار بوده و هر کدام در شکل گیری این موسیقی تأثیرگذار بوده اند.

از نوازندگان یا به عبارتی نوازندگان ایران باستان می‌توان به «باربد» اشاره کرد. از «نکیسا» و «رامتین» یاد کرد. موسیقی اصیل ایرانی یکی از قدیمی ترین سبک های موسیقی از دوران باستان تا به امروز است.

علاوه بر این، در اکتبر 2008، «خطوط موسیقی اصلی» به عنوان اولین فایل مستقل ایران در فهرست میراث جهانی ناملموس به ثبت رسید. دانلود آهنگ خارجی

تفاوت موسیقی ایرانی با موسیقی غربی

موسیقی ایرانی هفت ساز و پنج آواز دارد که هر کدام از این سازها سطح مخصوص به خود را دارند. کلمه «گام» که از موسیقی غربی گرفته شده است، برای نشان دادن تفاوت این دو نوع موسیقی به ویژه در زمینه این شباهت به کار می رود.

تفاوت گام ها و فواصل در موسیقی غربی و سنتی

تفاوت اصلی موسیقی سنتی ایرانی با موسیقی غربی استفاده از نمایشگرهای کوچک در موسیقی ایرانی است. میکروتون به فاصله ای اطلاق می شود که کوچکتر از نیم تن است.

قابل درک است که در گذشته سیستم کوک موسیقی غربی شامل آهنگ‌های کوچک می‌شد، اما با انتقال به دوازده درجه از کوک‌های خلق و خوی برابر، دیگر جایی برای خردسالان در موسیقی اروپایی وجود نداشت. به همین دلیل است که امروزه کوچکترین فاصله موسیقی در موسیقی غربی یک نیم قدم است.

با این حال، مشخصه بیشتر سازهای ایرانی وجود پرده کوچک است (که گاهی به آن «ربع پرده» می گویند، اما در عمل ممکن است دقیقاً روی یک چهارم پرده تنظیم نشود. استفاده از این فواصل حسی متفاوت در موسیقی ایرانی و البته سایر فرهنگ های موسیقی شرقی مانند موسیقی ترکی و عربی ایجاد می کند.

سرهنگ علینقی وزیری که یکی از مهم ترین افراد در عرصه موسیقی ایرانی است، با ایجاد علائم زمان «سوری» و «کورون» ابتدا ردیف های موسیقی ایرانی را به صورت نت نوشت.

مونوفونیک آتاناپی پلی فونیک

در موسیقی غربی، تقویت عمودی (چند رشته صدا در هر قسمت) بسیار مهم است. این خاصیت به دو صورت هوموفونیک (با یک صدا به عنوان ملودی اصلی و بقیه صداها به عنوان هارمونی برای آن صدا) و چندصدایی (با چندین صدا یا ملودی و ریتم های مستقل) قابل مشاهده است.

از سوی دیگر موسیقی سنتی ایرانی آهنگین تر است و فراز و نشیب ملودی، نت ها و آواهای اجرا به آن مفهوم کلی می دهد. در واقع نوع خاصی از هارمونی را در اجرای سنتی و دیرهنگام موسیقی سنتی ایران می توان یافت.

تجهیزات

آلات موسیقی ایرانی عمدتاً از مواد طبیعی مانند چوب و چرم ساخته می شود و از قطعات فلزی و سفالی استفاده می شود. سازهای موسیقی ایرانی را می توان به دسته های زهی، زهی کوبه ای و کمانی تقسیم کرد.

وی بر سازهای زهی مانند: سازهای زهی، سه تار و قانون تاکید کرد. سازهای زهی را می توان سازهای تنبور و تنبک و سازهای زهی آرشه ای، ویولن یا قیچک نیز نامید.

سازهای رایج در موسیقی غربی با سازهای سنتی ایرانی بسیار متفاوت است. سازهای رایج در موسیقی غربی عبارتند از: ویولن، پیانو، ویولا و چنگ.

محتوا و موضوع

به طور کلی باید گفت که موسیقی ایرانی بیشتر از موسیقی غربی به جنبه های معنوی و معنوی می پردازد. هنر، ادبیات، مذهب و تصوف در فرهنگ ایرانی پیوندی عمیق و ناگسستنی دارند که یکی از بهترین نمونه های آن موسیقی کشورمان است.

رشته موسیقی درمانی در واقع شاخه ای از علم پزشکی است که موسیقی درمانگران از موسیقی و فعالیت های مختلف همراه با موسیقی به عنوان یک ابزار درمانی استفاده می کنند.

یکی از جنبه های مهم ارتباط موسیقی، ماهیت غیرکلامی آن است. موسیقی بیانگر بسیاری از احساسات انسانی است. و به دلیل جهانی بودن و غیر گروهی بودن، می تواند بر تمامی موانع فرهنگی و زبانی غلبه کند و تجربه ای منحصر به فرد در فعالیت های انسانی ارائه دهد. موسیقی مطابق برنامه است. واقعیت در طول زمان اتفاق می افتد و هر از گاهی نیاز به توجه دارد. موسیقی می تواند به ایجاد ارتباط در جایی که کلمات به تنهایی نمی توانند کمک کنند. ماهیت واقعی موسیقی چیزهایی را ایجاد می کند که می توان شنید و شنید.

موسیقی درمانی در واقع شاخه ای از علم درمانی است که موسیقی درمانگران از موسیقی به عنوان یک ابزار درمانی استفاده کرده و می کنند.

موسیقی درمانی نیز طب مکمل است طب مکمل صرفاً به معنای درمان بدون استفاده از داروهای شیمیایی است. امروزه موسیقی درمانی جای خود را در طب مکمل باز کرده است زیرا استفاده از موسیقی باعث ایجاد آرامش، بهبود خواندن ذهنی و کاهش اثرات روانی ناشی از استرس می شود. موسیقی به مردم اجازه می دهد تا ارتباط برقرار کنند، ارتباط برقرار کنند و توافق کنند.

موسیقی درمانی چیست؟

موسیقی درمانی نوعی هنردرمانی است که از موسیقی برای بهبود و حفظ سلامت جسمی، روانی و اجتماعی افراد استفاده می کند و شامل فعالیت های مختلفی از جمله گوش دادن به موسیقی، آواز خواندن و نواختن یک آلت موسیقی است. این نوع درمان توسط متخصص آموزش دیده انجام می شود و اغلب در بیمارستان ها، مراکز توانبخشی، مدارس، مراکز درمانی و آسایشگاه ها استفاده می شود.

تاریخچه موسیقی درمانی

این درمان در قرن بیستم پس از جنگ جهانی اول و دوم به عنوان یک حرفه مطرح شد. پس از جنگ، نوازندگان آماتور و حرفه ای در بیمارستان های جانبازان حضور داشتند تا به جانبازانی که آسیب های جسمی و روحی دیده بودند کمک کنند. به دلیل تأثیر موسیقی بر واکنش های جسمی و روحی بیماران، پزشکان و پرستاران خواستار استخدام نوازندگان شدند و به همین دلیل آموزش این نوع درمان آغاز شد. موسیقی برای قرن ها به عنوان یک ابزار درمانی مورد استفاده قرار گرفته است و نشان داده شده است که بر بسیاری از نواحی مغز، از جمله آنهایی که درگیر احساسات، شناخت، ادراک و حرکت هستند، تأثیر می گذارد.

این واقعیت در کنار ماهیت جذاب موسیقی و تنوع فرم های موسیقی، موسیقی را در درمان بسیاری از مشکلات جسمی و روحی مانند افسردگی، اضطراب و فشار خون بسیار موثر می کند. موسیقی مرحله اولیه به عنوان "فرایند بین فردی که در آن درمانگر از موسیقی و تمام جنبه های آن برای کمک به بیماران برای بهبود، بازیابی یا حفظ سلامتی استفاده می کند" تعریف می شود. موسیقی بسیار پیچیده است و نباید آن را با "پزشکی موسیقی" اشتباه گرفت. طب موسیقی توسط متخصصان بهداشت و یا خدمات بهداشتی انجام می شود و این درمان توسط افراد واجد شرایط انجام می شود. "پزشکی موسیقی" معمولاً شامل گوش دادن غیرفعال به موسیقی از پیش ضبط شده توسط پرسنل پزشکی است.

اهداف و برنامه های موسیقی درمانی

به طور کلی، فعالیت های موسیقی درمانی حول چندین محور کلی که شامل خواندن، نواختن موسیقی، ساخت موسیقی و بحث در مورد موسیقی و فعالیت های مرتبط است، ساختار یافته است. نوع برنامه و فعالیت های موسیقی درمانی به ناراحتی و نوع مشکل بیمار و همچنین هدف درمان بستگی دارد. جلسات موسیقی درمانی معمولاً گروه های کوچک و هماهنگ هستند. زمانی که مراجع و درمانگر به طور متقابل و فعال ارتباط برقرار می کنند، آرام می شود و به تدریج مایل به شرکت در محافل گروهی نیز می شود. در واقع حضور در این جلسات به معنای تقویت و توسعه مهارت های غیرموسیقی و توجه بیشتر به اهداف درمانی است.

دو روش موسیقی درمانی

روش فعال: نواختن موسیقی، آواز خواندن و حرکات موزون

در این روش واکنش های مختلف عاطفی، ذهنی، حسی و حرکتی تحریک می شود. برای یادگیری موسیقی به آموزشگاه موسیقی در کرج مراجعه نمایید.

روش منفعل: گوش دادن به موسیقی.

بیشترین تأثیر و اجرا با این روش تحریک واکنش های عاطفی و ذهنی است که تمرکز اصلی برنامه های موسیقی درمانی مانند گوش دادن به موسیقی آرامش بخش است و از نظر موسیقی یک رویداد واقعی است که بر روی آن اتفاق می افتد. زمان. و لحظه به لحظه توجه فرد را می طلبد ویژگی های خاصی در موسیقی وجود دارد که باعث تقاضا - اجازه - تحریک و تشویق رفتارهای خاص می شود. نظم و ساختار موسیقی، به ویژه ریتم آن، می تواند به ایجاد درک فردی از جهان کمک کند. از آنجا که موسیقی دارای کیفیتی مثبت و شادی آور است، به دلیل قدرت ارتباطی که دارد، اغلب می تواند انگیزه ای برای عضویت در یک گروه و تعامل با دیگران باشد.

راه های حمایت از موسیقی راه هایی هستند

1- گوش دادن غیرفعال به موسیقی:

اهداف اصلی این روش درمانی کاهش درد، اضطراب و استرس ناشی از بیماری، کاهش مصرف داروهای مخدر و یا کاهش عوارض جانبی داروها و در نهایت کاهش مدت زمان مصرف دارو می باشد.

2- موسیقی و مشاوره:

هدف اصلی این روش کاهش استرس و ترس ناشی از بیماری و جراحی و تقویت ارتباطات بین فردی و ایجاد آرامش و امید در بیماران در صورت استفاده با هم است.

3- موسیقی و توسعه:

هدف اصلی این رویکرد افزایش یادگیری و توانبخشی بیمار و جلوگیری از رگرسیون است. در این روش موسیقی به عنوان یک محرک تقویت کننده عمل می کند و منجر به تقویت رفتارهای خودیاری و یادگیری می شود.

4- موسیقی و محرک:

این روش برای رشد حواس بینایی، شنوایی و لامسه استفاده می شود و اغلب با فعالیت های سرگرم کننده همراه است و باعث تحریک شنوایی و لامسه می شود. در برخی موارد در این روش از تجسم برای هدایت تصویر و تخیل بیمار استفاده می شود. این روش علاوه بر موثر بودن در درمان بیماران مبتلا به اختلالات حسی و حرکتی، تاثیر بسزایی در کاهش اضطراب و افسردگی افراد دارای معلولیت دارد.

5- موسیقی و بازخورد بیولوژیکی:

در این روش از موسیقی برای تقویت واکنش های فیزیولوژیکی استفاده می شود و موسیقی با واکنش های بیولوژیکی بیماران همراه است که باعث کاهش ناراحتی فیزیولوژیکی و افزایش واکنش های مورد نظر می شود.

پخش موزیک به صورت گروهی یا انفرادی، آواز، آهنگ های فردی و گروهی و حرکات موزون اطراف موسیقی. چرا موسیقی به عنوان یک درمان مفید است؟

گاستون، یکی از بنیانگذاران اولیه موسیقی درمانی، بر این واقعیت تأکید می کند که موسیقی یک رفتار انسانی است نه تنها به این دلیل که مردم آن را ایجاد می کنند، بلکه به این دلیل که رابطه خود را با آن ایجاد می کنند. گاستون سه اصل دارد که ریشه اصلی استفاده از موسیقی است. به شرح زیر فهرست شده است: